سفارت خانه مجازی؛ دومین چراغ سبز آمریکا برای ارتباط با ایران
اما گام دوم آمریکاییها در این زمینه، ایجاد یک سفارتخانه مجازی در ایران بود. آمریکاییها این کار را در راستای دیپلماسی عمومی و به عنوان ابزاری که در واقع آن را نفوذ بر مردم کشورهای گوناگون مینامند، مطرح کردند. در دیپلماسی عمومی، اصل بر این است که بدون تحمل هزینه زیاد و یا انجام یک جنگ، ذهن و ارزشهای مردم یک کشور در راستای مطلوبیتهای مورد نظر خود سوق داده شود.
بنا بر این گزارش، عموما در این گونه دیپلماسی، نقاط قوت، جذابیت و مطلوبیتهای یک کشور برجستهسازی میشود و اگر هم شدنی باشد، سعی بر برجستهسازی نقاط ضعف کشورهای دیگر هم میشود؛ این نوع دیپلماسی اگر با ظرافت و هنرمندی انجام شود، منافع بسیاری را عاید کشورهایی خواهد کرد که به دنبال انجام چنین دیپلماسی هستند.
با وجود این، تردیدی نیست که افتتاح سایت سفارت خانه مجازی آمریکا در تهران هرچند در قالب دیپلماسی عمومی هم مطرح شده باشد، به صورت ضمنی حاکی از تلاش آمریکاییان برای باز کردن دریچهای به سوی بخشهای رسمی حکومت در ایران نیز هست.
برخی از تحلیلگران بر این باورند که از زمان اخراج دیپلماتهای انگلیسی از ایران، آمریکاییها تلاشهایی را برای بهبود با ایران آغاز کردهاند. رئیس حزب کارگر انگلیس هم در پارلمان این کشور گفته بود که نبود دیپلماتهای انگلیسی در ایران به سود آمریکا خواهد بود؛ گو اینکه خود انگلیسیها نیز از این که آمریکا با ایران رابطه ندارد، چندان ناراحت نیستند. به همین دلیل، از خبر سقوط هواپیمای آمریکایی در مرزهای شرقی ایران به شدت استقبال کردند و با پوشش گسترده آن، کوشیدند اخبار مربوط به تصرف سفارت خود را از مرکز اخبار بیرون کنند.
بنا بر این گزارش، غربیها عملا ناامیدی خود را از تقابل سی ساله با جمهوری اسلامی ایران اعلام کردند و در پی راهی برای ارتباط با آنند.
اکنون این پرسش مطرح است که آیا متولیان امر برای تدبیر درست این امر در راستای منافع مردم و آرمانهای انقلاب آمادهاند و بنا بر سه اصل عزت، حکمت و مصلحت برای آن برنامه روشن دارند؟