او همان سال نمایشنامهای برای تئاتر و اجرای آن در سالن سینمای لشت نشاء نوشت. شش سال بعد در آزمون خوانندگی رادیو گیلان رتبه اول را کسب و به طور رسمی به عنوان خواننده شروع به کار کرد.
پوررضا از اردیبهشت ۱۳۵۰ همکاری با تلویزیون را آغاز کرد و همان سال به عنوان پژوهشگر آواهای بومی و با همراهی چهرههای فرهنگی و هنری ایران از جمله سیمین دانشور، محیط طباطبائی، منوچهر آتشی، محمود عنایت و ایرج افشار به لندن رفت.
او سال ۱۳۶۷ همکاریاش را با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران به عنوان کارشناس موسیقی آغاز و همان سال کنسرتی در رشت برگزار کرد. از آن تاریخ به بعد کنسرتهایی در داخل و خارج کشور برگزار کرد.
دو کاست «میگیلان» و «گیله لو» آثار بعد از انقلاب اوست. در سال ۱۳۷۹ تیتراژ پایانی سریال «پس از باران» را اجرا و یک سال بعد مقام اول موسیقی در فیلم و سریالهای کشور را از آن خود کرد.
چاپ مقالات تحقیقی در گیلاننامه و دیگر جراید، همکاری با جهانگیر اشرفی و علی عبدلی در گردآوری «موسیقی گیلان و مازندران»، عضویت در شورای فنی و آموزشهای آزاد موسیقی وابسته به وزارت ارشاد و تالیف کتاب موسیقی فولکلوریک گیلان از دیگر فعالیتهای زندهیاد پوررضا بود.