جای تاسف دارد ؛ دوستی پیش از ازدواج یک‌بازیگر در رسانه‌ملی

به گزارش مشرق به نقل از فارس، پس از تبلیغات گسترده برای برنامه‌ای که قرار است به زندگی خصوصی بازیگران بپردازد، پنج‌شنبه شب اولین قسمت از مجموعه تلویزیونی «گپ» به کارگردانی رامبد جوان روی آنتن رفت.

رسانه ملی به دلیل حضور گسترده و طیف وسیع مخاطب، اثرگذاری بیش از پیش داشته و می‌تواند در فرهنگسازی و ایجاد فضایی آرام در جامعه بسیار موثر باشد. در میان آثار تلویزیونی که با محوریت بازیگران سینما و تلویزیون ساخته می‌شود از اهمیت خاصی برای تماشاگر برخوردار است، برنامه‌های تلویزیونی که روایت‌گر آن بازیگران سینما و تلویزیون هستند دارای بیننده‌ای وسیع و گسترده می‌باشند و به خاطر محبوبیت این افراد در میان خانواده‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند. این نوع برنامه‌ها حتی در بدترین زمان پخش نیز بیشترین مخاطب را با خود همراه خواهد ساخت و مورد توجه قرار می‌گیرد.

پس از تبلیغات گسترده برای برنامه‌ای که قرار است به زندگی خصوصی بازیگران بپردازد، پنج‌شنبه شب اولین قسمت از مجموعه تلویزیونی «گپ» به کارگردانی رامبد جوان با اجرای رامبد جوان، سحر دولتشاهی و اشکان خطیبی در شبکه «آی فیلم» آغاز شد. برنامه‌ای که از ابتدا قصد داشت به زندگی خصوصی بازیگران بپردازد و رامبد جوان هوشمندانه ابتدا از زندگی خصوصی خود برنامه را آغاز کرد و دوربین را وارد حریم شخصی خود نمود تا بتواند هم‌صنفان خود را برای حضور در برنامه‌اش ترغیب کند.

«جوان» با همسرش در خصوص این برنامه و راضی کردن وی برای ساخت برنامه‌ای با محوریت زندگی و روحیات بازیگران، در شرایط مختلف و رفتار مردم در جامعه با بازیگران سخن می‌گوید. در ابتدای برنامه تصادفی صورت می‌گیرد و جوان به عنوان راننده ماشین مجبور می‌شود از ماشین پیاده شود، در این حادثه او مقصر نیست اما راننده‌ای که با ماشین‌اش تصادف کرده است او را متهم می‌کند که از معروفیت و محبوبیتش سوء‌استفاده می‌کند و در نهایت با او عکس یادگاری می‌گیرد، این روند در زمان ناهار وی ‌در رستوران دوستش «اشکان خطیبی» نیز تکرار می‌شود و…

در این برنامه نشان می‌دهد که مردم شرایط بازیگران را درک نکرده و از آن‌ها در هر شرایطی توقع رفتاری خوش و معقول دارند، در حالی که بازیگر ممکن است روز خوبی را شروع نکرده باشد.

برنامه تلویزیونی «گپ» با هدف رفتارشناسی مردم در مواجه با بازیگران ساخته شده است و همانگونه که مجری برنامه بارها به آن تاکید دارد که باید مردم شرایط بازیگران را درک کنند و سختی کار آن‌ها را مورد توجه قرار دهند. اشکان خطیبی هم به این مسئله اشاره مؤکدی دارد و در بخشی از برنامه می‌گوید پس از یک گریم سنگین و خستگی روزانه از کار مجبور می‌شود با تعداد زیادی هنرور که در فیلم حضور دارند عکس یادگاری بگیرد و صفحات آن‌ها را امضا کند، این سؤال در اینجا مطرح است که اگر این مردم و مخاطب نباشند این بازیگران و هنر تصویر چه جایگاهی خواهد ‌داشت؟ در حال حاضر همه نگران ریزش مخاطبین و عدم استقبال تماشاچی از سینماها هستند، حال در یک برنامه تلویزیونی رفتار مردم با بازیگران به نقد کشیده می‌شود!

متاسفانه برخی از افراد جامعه رعایت حقوق دیگران را نمی‌کنند و این در همه اقشار دیده می‌شود و باید از سوی همین رسانه ملی فرهنگسازی شود اما چگونگی فرهنگسازی از اهمیت خاصی برخوردار است‌. این که حرمت موی سپید یک مرد را زیر سوال ببرید تنها به دلیلی که برنامه واقعی‌تر جلوه کند و بده بستان‌ها درست از آب درآید! جای سوال دارد.

دیده شدن و شهرت، تبعات بسیاری را به همراه دارد و فردی که به معروفیت می‌رسد این قدر باید خودساخته باشد که بتواند در مقابل برخی از رفتارهای غلط که ممکن است برای افراد عادی باعث رنجش شود، مقاومت کند. متاسفانه در این برنامه تنها به بهانه معروفیت و مشهوریت، مردم و رفتارشان را زیر سؤال می‌برند! ‌از سوی دیگر بزرگان عرصه هنر هفتم همیشه خود را خاک پای مردم می‌دانند، چگونه در برنامه تلویزیونی با مخاطبی گسترده و تنها به بهانه نزدیک شدن به زندگی خصوصی بازیگران به مخاطبین این‌گونه توهین می‌شود!

در کشور ما کم نیستند افرادی که می‌توانند برای جوانان ما الگو باشند اما رسانه‌ها و در صدر آن‌ها رسانه ملی به گونه‌ای رفتار کرده است که تنها بازیگران سینما و تلویزیون و بازیکنان فوتبال و ورزشکاران الگوهای جوانان ما به شمار می‌آیند‌. حال این الگوها در رسانه ملی دور هم می‌نشینند و در فضایی به قول خود دوستانه که قرار است ناهار میل ‌کنند، درباره برنامه‌ای که قرار است خودشان درباره زندگی‌ها و مشکلات و مسایل کاری‌شان بسازند، صحبت می‌کنند. به بهانه اصلی این برنامه یعنی نزدیک شدن به زندگی بازیگران سؤالی شکل می‌گیرد و دوستان ‌درباره نحوه انتخاب همسر صحبت می‌کنند و «اشکان خطیبی» با ابراز این مطلب که اگر بگویم از تلویزیون پخش نمی‌شود با اصرار دوستانش مواجه می‌شود و در نهایت می‌گوید: «دوست بودیم»! البته از رسانه ملی توقعی نیست وقتی دوست‌های دختر و پسرها در سریال‌های هر شبی به سنین دبیرستان تنزل پیدا کرده و با افتخار مدیران از سریال تولید شده دفاع کرده و به سرعت سریال‌های بعدی را به کارگردان و تهیه‌کننده آن پیشنهاد می‌دهند، این نوع نگرش و تبلیغ دوستی‌ها و منتج شدن آن به ازدواج از رسانه ملی بعید نیست.

نکته حایز اهمیت دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، در برنامه‌سازی تلویزیون باید دقت لازم صورت گیرد، قاب مستند و روایت مستندگونه تعریف خاصی دارد، قاب‌بندی‌ها حتی تصویربرداری روی دست نیاز به میزانسن دارد و باید به گونه‌ای باشد تا مخاطب از دیدن تصاویر لذت ببرد، اینکه دو دوربین با لرزش‌های متعدد تصاویری را ضبط کند و در نهایت تصمیم گرفته شود تا این بخش‌های ضبط شده ‌تدوین ‌و به یک قسمت از برنامه‌ تلویزیونی تبدیل شود، ‌جز سهل و ساده‌انگاری ساخت برنامه برای رسانه‌ملی چه چیزی را در ذهن متبادر می‌کند؟