پایگاه خبری تحلیلی شرق سایت خبری تحلیلی شرق فرد بلاوت گزارش خود را چنین آغاز می‌کند: چیزهایی زیادی برای گفتن در مورد آنه فرانک، دختربچه یهودی هلندی وجود دارد که البته تصویر متفاوتی از دوشیزه فرانک ارائه می‌دهند و هم‌چنین بر این بخش مهم از تاریخ هولوکاست روشنایی می‌تابانند.
فرد بلاوت با اشاره به محتوای کتاب خاطرات دوشیزه فرانک می‌نویسد: داستان کار طاقت‌فرسای آنه فرانک و “قتل ” وی به دست نازی‌ها در عرصه بین‌المللی کاملا شناخته و پذیرفته شده است. با این حال، واقعیت این است که پس از اخراج آنه و خانواده‌اش از هلند – بعد از آنکه نازی‌ها آن در معروف را شکستند – وی در سال ۱۹۴۴ به اردوگاه آشویتس فرستاده شد. دوشیزه فرانک بعدها از آشویتس به اردوگاه برگن – بلسن (Bergen-Belsen) فرستاده شد و در آنجا در مارس ۱۹۴۵ بر اثر تیفوس – و نه گاز‌های سمی – جان سپرد. محققین مکتب تاریخ حقیقی بر این باورند که اگر سیاست رسمی آلمان‌ها بر نابودی یهودی‌ها استوار می‌بود در این حالت آنه فرانک باید در آشویتس یعنی اردوگاه اصلی مرگ نازی‌ها کشته می‌شد نه اینکه به جای دیگری انتقال می‌یافت.
فرد بلاوت در ادامه گزارش خود می‌نویسد: کتاب “خاطرات آنه فرانک ” که ظاهرا نوشته‌های آنه فرانک را در برمی گیرد زیر رگبار انتقادات محققین مکتب تاریخ حقیقی قرار گرفته است. این محققین معتقدند که به دلایلی چند این نوشته‌ها آن چیزی که باید باشند نیستند و دیگران مدت‌ها پس از درگذشت دوشیزه فرانک در آنها دست برده و محتویاتش را تغییر داده‌اند. در ۸ ژوئن ۱۹۸۹ روزنامه “نیویورک‌تایمز ” برای نجات خاطرات معروف وارد عرصه شد و گزارش داد که یک “نسخه مستند و اصل ” از این خاطرات توسط مؤسسه دولتی اسناد جنگی هلند (Netherlands State Institute for War Documentation) منتشر گردیده است. به بیان دیگر،نسخه قبلی (یا نسخه‌های قبلی) در حقیقت “اصل و مستند ” نبودند و خاطراتی که به چندین زبان مختلف دنیا چاپ شده و فیلم‌های بسیاری از روی آنها ساخته شد اصیل نبوده‌اند.
نویسنده در ادامه گزارش خود به یکی دیگر از رسوایی‌های بوجود آمده حول این کتاب خاطرات اشاره می‌کند: در سال ۱۹۵۹ یک نشریه سوئدی به نام “فریاارد ” (Fria Ord) گزارش داد که فردی به نام “میر لوین ” (Meyer Levin) شکایتی علیه “اتو فرانک ” (Otto Frank) پدر آنه فرانک، تقدیم دادگاه عالی نیویورک کرده است. فرانک قبول کرده بود که ۵۰۰۰۰ دلار به لوین بپردازد تا وی نگارش یکی از دیالوگ‌های کتاب خاطرات را بر عهده بگیرد. فرانک بعدها از این قرارداد عدول کرد. هیأت منصفه فرانک را ملزم به پرداخت حق‌الزحمه کرد اما قاضی این حکم را باطل کرد. بعد از اینکه لوین درخواست تجدید نظر داد این مسأله در بیرون از دادگاه، بین وی و اتو فرانک به طور مسالمت‌آمیز حل و فصل شد.
در ادامه گزارش حاضر می‌خوانیم: اگرچه امروز، کتاب “خاطرات آنه فرانک ” به عنوان اثری که “باید خوانده شود ” توصیه می‌گردد (در تمام سطوح آکادمیک مطالعه این کتاب الزامی است) با این حال “پیتر نویک ” (Peter Novick)، استاد تاریخ دانشگاه شیکاگو و نویسنده کتاب “هولوکاست در زندگی آمریکایی‌ها “، بدین حقیقت اشاره کرد که بعد از انتشار این داستان از روی آن فیلمی نیز ساخته شد که با وجود تمام تبلیغات و هلهله‌ها هیچ موفقیتی در گیشه‌ها بدست نیاورد.
نویک بخش‌هایی ناشناخته از خاطرات را فاش می‌سازد که حتی از چشم آنهایی که وقت و انرژی زیادی صرف بی‌اعتبار کردن این اثر داشته‌اند نیز پنهان مانده است. در حقیقت در برخی حوزه‌ها پریشانی و آشفتگی زیادی در مورد این خاطرات وجود دارد.
نویسنده معتقد است که عدم توجه آنه به شعائر مذهبی یهودیت در دفتر خاطراتش بسیاری از حامیان هولوکاست را دلسرد کرده است: به گفته نویک، “لارنس لانگر ” (Lawrence Langer)، که به عنوان متخصص ادبیات هولوکاست، شناخته می‌شود معتقد است که آنه “نتوانسته شعائر مذهبی یهودیت را بازنمایی کند، در دو سالی که این کتاب خاطرات در مورد آن نگاشته شده هیچ اشاره‌ای به عید فصح نشده است و در کل وی توجه کمی به مسائل یهودی دارد. ” لانگر، در آخر بدین نتیجه می‌رسد که شاید نباید خاطرات آنه فرانک را به عنوان یک متن مهم هولوکاستی به حساب آورد – واقعیتی که بسیاری از جان‌نثاران این خاطرات را متعجب کرده. علاوه بر این، نسخه‌های نمایشی و فیلم‌های “عامه‌پسند ” این خاطرات، در حقیقت، از آنچه امروز افکار عمومی ایستار واقعی دختر بچه یهودی نسبت به میراث دینی‌اش و حوادث اطرافش می‌پندارند، دور بوده است.
در ادامه گزارش به بخش دیگری از نوشته‌های نویک در مورد خاطرات آنه فرانک اشاره شده است: “در حالیکه در برخی از نمایش‌ها اضافات و یا حذف‌های انجام گرفته خانواده آنه را کمتر یهودی نشان می‌دادند، در برخی جنبه‌های دیگر نمایشنامه آنها را یهودی‌تر نشان می‌داد. منتقدین ادبی حالتی یهودی‌مآبانه در نمایشنامه‌ای می‌یافتند در حالیکه بعدها مفسرین این مسائل را نادیده می‌گرفتند.
“منتقدین تأتر در دو نشریه صهیونیستی “جوئیش‌فرانتیر ” (Jewish Frontier) و “میداستریم ” (Mid stream) بدین نکته اشاره کردند که آنه فرانک در خاطراتش تنها یک بار آن هم به صورت گذرا به عید یهودی حنوکه اشاره کرده و بلافاصله نیز گفته که عید مسیحی “روز سنت‌نیکولاس ” بسیار سرگرم‌کننده‌تر است. با این حال در نمایشنامه تأکید زیادی بر حنوکه شده و عید سنت‌نیکولاس کلا نادیده گرفته می‌شود. به گفته منتقد نشریه “میداستریم “: تمام اینها برای شناخته شدن بهتر آیین‌های سنتی یهودیان بسیار خوب است اما چیزهایی نیستند که در دفتر خاطرات آنه فرانک نوشته شده است. ”
در پایان گزارش حاضر چنین آمده است: البته این افکار آنه برای طرفداران هولوکاست که آن را نیروی وحدت‌بخش برای بقای یهودی‌ها در قرن بیست و یکم می‌دانند، یقینا دلچسب و مورد قبول نیست. مطمئنا آنه یک صهیونیست دوآتشه نیز نبود. وی در خاطراتش نوشته بود که خواهرش می‌خواهد به فلسطین رفته و در آنجا به قابلگی بپردازد. در حالیکه آنه می‌خواست به پاریس و لندن رفته و در آنجا “لباس‌های زیبا و جاهای دیدنی ببیند. ” وی می‌خواست بعد از جنگ “یک هلندی شود ” (جملات خود آنه).
منبع:خبرگزاری فارس