وی یکی از مشکلات تلاوت در ایران را حافظ نبودن قاریان دانست و در اینباره گفت: قاریان بینالمللی اگر حافظ کل قرآن نیستند، حداقل باید قطعاتی را که میخواهند قرائت کنند حفظ باشند.
وی نگاه به قرآن، نداشتن تمرکز و سر به زیر بودن را از نتایج منفی حفظ نبودن قرآن در هنگام تلاوت دانست و افزود: حفظ قرآن باعث میشود هنگام تلاوت، قاری حواسش به اِعراب نباشد.
فردی در خصوص ضعف آموزش قرائت قرآن در کشورمان نیز گفت: متأسفانه در کشور ما بیشتر کلاسهای قرآن هیأتی است و آموزش علمی، ضعیف صورت میگیرد؛ بنایراین به موضوع حفظ قرآن در رابطه با هنر تلاوت کمتر اهمیت داده شده است.
این قاری بینالمللی الگوگیری از مصریان در آموزش قرآن را مناسب دانست و گفت: مدارس ما هم باید همچون مدارس مصر، از پایه حفظ قرآن را نهادینه کنند و دانشآموزان در سنین بالاتر به سراغ صوت و لحن بروند.
وی در پایان، حفظ قرآن به موازات قرائت برای قاریان فعلی را مناسب دانست و گفت: قاریان بینالمللی باید حتماً به موازات قرائت قرآن در جهت حفظ آن نیز تلاش کنند.