الف) زبان و لهجة قرآن
قرآن به زبان عربی نازل شده است و با توجه باینكه پیامبر اهل جزیره العرب و از قبیله قریش بودند لذا به لهجة حجازی و قریشی تكلم می فرمودند بنابراین سعی تمام قاریان قرآن بر این است كه این كتاب عزیز را به همان زبان و لهجة پیامبر قرائت كنند .
امروزه زبان عربی یكی از شش زبان رسمی در سازمان ملل متحد است و علاوه بر 22 كشور عربی كه به زبان عربی تكلم می كنند در كشورهای اسلامی به عنوان زبان دوم به كار میرود به عبارت دیگر بیش از یك میلیارد نفر از مردم جهان با زبان عربی آشنایی دارند .
اصل شانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تدریس زبان عربی را در دوره متوسطه الزامی دانسته است.
در قرآن كریم در 12آیه بمساله زبان قرآن اشاره شده است كتاب فصلت آیاته قرآناعربیالقوم یعلمون 3 فصلت سایرآیات عبارتنداز 12احقاف-58دخان-3زخرف-7شوری-28زمر-195شعرا-2یوسف-113طه-37رعد-103نحل و44فصلت زبان عربی و عبر ی جزء زبانهای سامی محسوب میشود.
ب: رسم الخط قرآن
در صدر اسلام قرآن با رسم الخط كوفی نوشته می شد كه كلمات آن دارای نقطه ، حركات و علائم نبودند لیكن بعدا رسم الخط نسخ كه دارای سهولت و زیبایی بیشتری بود جایگزین آن شد و این رسم الخط تا كنون جاریست . در ایران قرآن را بخط فارسی كه معروف به نستعلیق است نگاشته اند .
غالب قرآنهای موجود در ایران و كشورهای اسلامی بخط عثمان طه نویسنده معروف عربستان سعودی است . بهترین امتیاز كار این نویسنده تنظیم قرآن در صفحات با آیات كامل است و لذا آیه 282 بقره كه طولانی ترین آیه قرآن است در یك صفحه گنجانده شده ( ص 48 ) و كل آن در 604 صفحه تنظیم گردیده است هر صفحه 15 خط باستثنای صفحات اول و آخر .
ضمنا پیامبر اسلام امی بودند و هرگز خط ننوشتند وتنها به امضاء خود می پرداختند .
آیه 48 عنكبوت چنین بیان میدارد:
و ماكنت تتلوا من قبله من كتاب و لا تخطه بیمینك اذا لارتاب المبطلون .