سنگ فراق
مهدی جان!

دیری است که چشمانمان همچون ستارگان شبهای انتظار، به راه تو نشسته است و بلور دلهایمان به سنگ فراق تو شکسته است.

اشک مهتاب گونمان دامن دریا گرفت

و آه شبرنگمان از هفت آسمان گذشت

غم دل را با که بگوییم که دادخواهی جز تو نمی‌یابیم

مولای من!

هر چند انتظار دیدارت سنگین و شیرین است

اما ترسم این که وسعت این هجران، در عمر کوتاهم نگنجد

و مرگ، بین من و تو فاصله افکند

و هم اینک، عاجزانه از تو می‌خواهم تا اگر بدین گونه بود،

مرا نیز برای درک لحظة ظهورت، به حضور فراخوانی

ای امام عصر!

ما را در زمرة دوستدارانت بپذیر و چشم اشکبارمان را در فراقت ببین

و به زمزمة انتظارمان گوش فرا دار.

«شکوه‌های انتظارم روز و شب

می زند بر جان شرارم روز و شب

با خیالت ای جلال شور و عشق

روز و شب را زنده دارم روز و شب

همسفر با کاروان اشک و آه

راه خونین می‌سپارم روز و شب

آرزوها کاروان در کاروان

بگذرد از هر کنارم روز و شب

روز و شب را روز و شب در خون کشد

ناله‌های بیقرارم روز و شب»

بخش مهدویت تبیان