07-19-2012, 05:06 PM
ابن سیرین اهل بصره بود. او بسيار خوش صورت و با كمال بود.
وی در دوران جوانى، بزازى مى كرد. روزى زنى او را ديد، شيفته جمال او شد، تا روزى به بهانه خريد جنس از او، او را وارد خانه خود كرد، و درها را بست، و در برابر ابن سيرين، حركاتى از خود نشان داد تا او را فریب دهد.
ولى او از خدا مى ترسيد و به زن گفت: پناه مى برم به خدا. و سپس زن را نصيحت كرد و شرح عواقب زشت زنا را براى او بيان كرد. ولى زن دست برنداشت.
سرانجام ابن سيرين براى نجات خود از گناه، حيله شرعى كرد. به زن گفت پس اجازه بده به دستشوئى بروم. به دستشوئى رفت و خود را به نجاست آلوده كرد!
وقتى از دستشوئى بيرون آمد، و زن او را با آن وضع ديد، نسبت به او متنفر شد و او را از خانه اش بيرون كرد. و به اين ترتيب او خود را از آلودگى معنوى نجات داد.
خداوند به خاطر اين عمل، به او علم «تعبير خواب» آموخت. او در اين علم به اوجى از مقام رسيد كه هيچكس پس از معصومين به پاى او نرسيدند. از اين رو در ميان مردم مقام بسيار ارجمندى پيدا كرد. (مانند حضرت یوسف)
سفينه البحار، ج1، ص 678
آرى، او فكر كرد كه نجاست ظاهر با آب پاك مى شود، ولى نجاست باطن را بايد با آتش جهنم پاك ساخت.
به راستى، در اين انتخابى كه نمود قهرمان مبارزه با هواى نفس گرديد. و مدال قهرمانى را از خداوند گرفت .
منبع: داستانها و پندها، جلد5