چـــه خوش باشــد نگه بر گلـشن عشق نــشـستن در کـنـار گـلشن عشـــق
دریــدم بر تــن خـود خــرقــه ی زهد چو من بر تن بکردم جوشن عشق
چه خــوش کــاری بــود گر من نشینم میـــان گلـــشن و پـــروردن عشق
از ایــن دنیــا گـریــزانــم از اینـــرو روم شیـــدا به کــوی و برزن عشق
کــدامــــین کــار مـن بـهـتر از اینـکـه به دوشــم بـار سنگــین بردن عشق
چــو مـی گــریــد ز غـصه ابـــر پایـیـز مــرا مــی بایــدم در سفتـن عـشـق
عجـب نبود در این فصل و در این سوز دلــم گلشــن شد از بشکفتن عشق
چو خـلق خـــیره ســر حرمـت شکستند مــرا بهــتر بــود بنـهـــفتن عــشــق
منـم امــشب ســـراســر هــمـدم عشــق چـو هســـتم من به یاد گلشن عشق
بـــجـــز دیــــوانــه و مـجــنون به دنیـا که دل دارد شـود در جستن عشق؟
مجتبی صحراگرد
دریــدم بر تــن خـود خــرقــه ی زهد چو من بر تن بکردم جوشن عشق
چه خــوش کــاری بــود گر من نشینم میـــان گلـــشن و پـــروردن عشق
از ایــن دنیــا گـریــزانــم از اینـــرو روم شیـــدا به کــوی و برزن عشق
کــدامــــین کــار مـن بـهـتر از اینـکـه به دوشــم بـار سنگــین بردن عشق
چــو مـی گــریــد ز غـصه ابـــر پایـیـز مــرا مــی بایــدم در سفتـن عـشـق
عجـب نبود در این فصل و در این سوز دلــم گلشــن شد از بشکفتن عشق
چو خـلق خـــیره ســر حرمـت شکستند مــرا بهــتر بــود بنـهـــفتن عــشــق
منـم امــشب ســـراســر هــمـدم عشــق چـو هســـتم من به یاد گلشن عشق
بـــجـــز دیــــوانــه و مـجــنون به دنیـا که دل دارد شـود در جستن عشق؟
مجتبی صحراگرد