امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
شعر جانسوز
#1
شعر جانسوز
دعبل بن علي خُزاعي، شاعر نام‏دار شيعي، مي‏گويد: قصيده‏اي را براي مولايم امام رضا عليه السلام سرودم، که يک بيت مشهور آن اين بود :
مَدارسُ آياتٍ خَلَتْ مِنْ تِلاوةٍ
ومَنْزِلُ وَحْيٍ مُقْفِرُ العَرَصَاتِ
جايگاه‏هاي تدريس آيات قرآن (بعد از رحلت پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم) خالي گرديد، و مقام نزول وحي تهي ماند.
در شعرم به اين ابيات رسيدم :
خُروجَ إمامٍ لا مَحالَةَ خارِجٌ
يَقُومُ عَلَي اسمِ اللَّهِ والبَرَکاتِ
يُمَيِّزُ فينا کُلَّ حَقٍّ وباطِلٍ
ويَجْزي عَلَي النَّعْماءِ والنَّقِمَاتِ
- قيام و ظهور حضرت مهدي عليه السلام حتمي است و با نام خداوند - تبارک و تعالي - و برکات او قيام مي‏کند.
- او در ميان ما هر حقّ و باطلي را از هم جدا مي‏کند و مردم را بر نعمت‏ها و نقمت‏ها پاداش و کيفر مي‏دهد.
وقتي اين دو بيت را خواندم، امام رضا عليه السلام گريستند سپس سر برداشتند و فرمودند :
«يا خُزاعيُّ! نَطَقَ رُوحُ القُدُسِ علي لِسانِکَ بِهذَين البَيْتَين». [1] .
اي خزاعي! روح القُدُس اين دو بيت را بر زبان تو جاري کرد.
1- بحارالانوار ، ج 51 ، ص 154 ، ح 4
پاسخ
تشکر شده توسط:


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان