09-14-2019, 09:07 AM
مناظره امام سجّاد (ع) با مرد شامى
اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم چاپ ایمیل نظر بدهید!
به هنگام آمدن اسيران به «دمشق»، مردى رو به روى حضرت علىّ بن حسين (ع) ايستاد و گفت:
سپاس خدايى را كه شما را كشت و نابود ساخت و مردمان را از شرّتان آسوده كرد و اميرالمؤمنين را بر شما پيروز گردانيد.
امام زين العابدين (ع) خاموش ماند تا مرد شامى آنچه در دل داشت، برون ريخت. سپس از او پرسيدند: «قرآن خواندهاى؟»
گفت: آرى!
پرسيدند: «اين آيه را خواندهاى؟»
«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى؛ 1
بگو از شما اجرى نمىخواهم، جز مودّت با نزديكانم.»
گفت: آرى!
پرسيدند: «و اين آيه را:
«وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ؛ 2
حقّ نزديكان را بدهيد.»
گفت: آرى!
پرسيدند: «و اين آيه را:
«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً؛ 3
همانا خداوند اراده فرموده است كه از شما اهل بيت، هرگونه رجس و پليدى را دور گرداند و شما را پاك و مطهّر گرداند.»
گفت: آرى!
پرسيدند: «اى شيخ! اين آيهها در حقّ ما نازل شدهاند. ماييم ذوىالقربى. ماييم اهل بيت پاكيزه از آلايش.»
شيخ دانست آنچه درباه اين اسيران شنيده است، درست نيست. آنان خارجى نيستند. فرزندان پيغمبرند و از آنچه گفته بود، پشيمان شد و گفت:
خدايا من از بغضى كه از اينان در دل داشتم، به سوى تو توبه مىكنم. من از دشمنان محمّد و آل محمّد بيزارم. 4
پىنوشتها:
(1). سوره شورى، آيه 23.
(2). سوره اسراء، آيه 26.
(3). سوره احزاب، آيه 33.
(4). شهيدى، «زندگانى على بن الحسين (ع)»، ص 66.
سيد حسن حرّ، «سبك اخلاقى مناظرات چهارده معصوم (ع) از منظر قرآن و روايات»، فصلنامه قرآنى كوثر، شماره 51، زمستان 93، صص 162- 163.
اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم چاپ ایمیل نظر بدهید!
به هنگام آمدن اسيران به «دمشق»، مردى رو به روى حضرت علىّ بن حسين (ع) ايستاد و گفت:
سپاس خدايى را كه شما را كشت و نابود ساخت و مردمان را از شرّتان آسوده كرد و اميرالمؤمنين را بر شما پيروز گردانيد.
امام زين العابدين (ع) خاموش ماند تا مرد شامى آنچه در دل داشت، برون ريخت. سپس از او پرسيدند: «قرآن خواندهاى؟»
گفت: آرى!
پرسيدند: «اين آيه را خواندهاى؟»
«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى؛ 1
بگو از شما اجرى نمىخواهم، جز مودّت با نزديكانم.»
گفت: آرى!
پرسيدند: «و اين آيه را:
«وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ؛ 2
حقّ نزديكان را بدهيد.»
گفت: آرى!
پرسيدند: «و اين آيه را:
«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً؛ 3
همانا خداوند اراده فرموده است كه از شما اهل بيت، هرگونه رجس و پليدى را دور گرداند و شما را پاك و مطهّر گرداند.»
گفت: آرى!
پرسيدند: «اى شيخ! اين آيهها در حقّ ما نازل شدهاند. ماييم ذوىالقربى. ماييم اهل بيت پاكيزه از آلايش.»
شيخ دانست آنچه درباه اين اسيران شنيده است، درست نيست. آنان خارجى نيستند. فرزندان پيغمبرند و از آنچه گفته بود، پشيمان شد و گفت:
خدايا من از بغضى كه از اينان در دل داشتم، به سوى تو توبه مىكنم. من از دشمنان محمّد و آل محمّد بيزارم. 4
پىنوشتها:
(1). سوره شورى، آيه 23.
(2). سوره اسراء، آيه 26.
(3). سوره احزاب، آيه 33.
(4). شهيدى، «زندگانى على بن الحسين (ع)»، ص 66.
سيد حسن حرّ، «سبك اخلاقى مناظرات چهارده معصوم (ع) از منظر قرآن و روايات»، فصلنامه قرآنى كوثر، شماره 51، زمستان 93، صص 162- 163.