03-25-2019, 08:44 AM
انشاء در مورد اذان
اذان
خود را چون قره ای در دریاي بیکران مهر و رحمتت حس می کنم ، جانم از عشق دیدارت لبریز است. تاکنون چنین حس زیبایی نداشتم. امروز که می نویسم و اذان را برلب از جانم می خوانم زیباترین حال را دارم حسی معنوي ، حسی چون رود های روان که از دریاي مهربانی تو سر چشمه می گیرند با شنیدن ذکر لا اله الا اله هر چیز دنیوی بار دیگر ارزشش را برایم از دست داد.
از هر چه وابستگی بود رها شدم آن چه را تا امروز دوست داشتم و در گوشه اي از قلبم برایش جاي خاصی باز کرده بودم کوچک و بی ارزش شد ؛ چون نام تو را شنیدم و خواندم جز تو کسی برایم نیست که اینچنین با ارزش باشد.
می دانم این خداهاي دروغین که انتظار معجزه از آن ها داشتند پوچ و بی ارزش اند وتنها تویی که خدای منی تو را می ستایم که ستایشت آرام روح و جان من است و حال پس از شنیدن این نغمه جانبخش چون پرنده اي سبکبال دل به آسمان عشقت می سپارم آرام وآسوده جان دست هایم را به سوي آسمان تو بالا می آورم و نیت دیدار تو را می کنم .به گفت و گو با تو می نشینم ای بهترین معبود من! جانم را با نور یادت همواره شاداب و تازه و معنوي گردان دیگر چه غم دارم و چه کم؟
وای بر من اگر نتوانم آن بنده ی شایسته ای باشم که تو می خواهی وقتی این سه شهادت را می شنوم و می خوانم ای که تو خدایم ، محمد (ص) پیامبرم و علی ( ع ) ولی و سر پرستم است حس عجیبی به من دست می دهد.
حس پرنده ا ي که از قفس تنگ خودش رها می شود و در آسمان عشقش به پرواز در می آید
حی علی صلاه شتاب به سوي نماز . آري شتاب به سوي خوبی ها ، به سوي عشق و به سوی معشوق ازلی و ابدی. این شتاب زیباست و لازم و واجب. می شتابم تابر سجاده ي مهربانیت بنشینم و براي تو بگویم واز تو بخوانم ” حی علی الفلاح ، حی علی الفلاح” شتاب براي چه ؟
آری رستگاری رستن از دنیا و مادیات رستن از خود هایی که مرا احاطه کرده اند ؛ خودبینی ها ، خودپرستی ها خود شیفتگی ها وهزاران خود هایی که نمی گذارند به تو برسم پاي قلبم را در زنجیر می کنند پس می شتابم تا برهم از آ ن ها وبرسم به یکی که آن تویی این است رستگاري میشنوم ” حی علی خیرالعمل ، حی علی خیرالعمل ” احساس می کنم و باورم این است که شتاب هایی را که فرمانم می دهی شتاب هاي لذت بخشی است و این بار شتاب برای بهترین کارها آری می دانم به این کار که مرا خواندي بالاتر از هر کاریست که در دنیا دارم و انجام می دهم بهترین کاریست که نه برای جسمم بلکه می توانم براي ساختن روح و جانم انجام دهم کاري پر از خیر معنوي پر از زیبایی اخروي آه چه احساس خجسته ایست ” الله اکبر ، الله اکبر ” و بار دیگر باوری دوباره که تو بار دیگر آن کلام زیبا راشنیدم باعظمتی ، بزرگی ، بزرگتر از پندارهاي ما وچه ستودنی است این بزرگی ات
اذان
خود را چون قره ای در دریاي بیکران مهر و رحمتت حس می کنم ، جانم از عشق دیدارت لبریز است. تاکنون چنین حس زیبایی نداشتم. امروز که می نویسم و اذان را برلب از جانم می خوانم زیباترین حال را دارم حسی معنوي ، حسی چون رود های روان که از دریاي مهربانی تو سر چشمه می گیرند با شنیدن ذکر لا اله الا اله هر چیز دنیوی بار دیگر ارزشش را برایم از دست داد.
از هر چه وابستگی بود رها شدم آن چه را تا امروز دوست داشتم و در گوشه اي از قلبم برایش جاي خاصی باز کرده بودم کوچک و بی ارزش شد ؛ چون نام تو را شنیدم و خواندم جز تو کسی برایم نیست که اینچنین با ارزش باشد.
می دانم این خداهاي دروغین که انتظار معجزه از آن ها داشتند پوچ و بی ارزش اند وتنها تویی که خدای منی تو را می ستایم که ستایشت آرام روح و جان من است و حال پس از شنیدن این نغمه جانبخش چون پرنده اي سبکبال دل به آسمان عشقت می سپارم آرام وآسوده جان دست هایم را به سوي آسمان تو بالا می آورم و نیت دیدار تو را می کنم .به گفت و گو با تو می نشینم ای بهترین معبود من! جانم را با نور یادت همواره شاداب و تازه و معنوي گردان دیگر چه غم دارم و چه کم؟
وای بر من اگر نتوانم آن بنده ی شایسته ای باشم که تو می خواهی وقتی این سه شهادت را می شنوم و می خوانم ای که تو خدایم ، محمد (ص) پیامبرم و علی ( ع ) ولی و سر پرستم است حس عجیبی به من دست می دهد.
حس پرنده ا ي که از قفس تنگ خودش رها می شود و در آسمان عشقش به پرواز در می آید
حی علی صلاه شتاب به سوي نماز . آري شتاب به سوي خوبی ها ، به سوي عشق و به سوی معشوق ازلی و ابدی. این شتاب زیباست و لازم و واجب. می شتابم تابر سجاده ي مهربانیت بنشینم و براي تو بگویم واز تو بخوانم ” حی علی الفلاح ، حی علی الفلاح” شتاب براي چه ؟
آری رستگاری رستن از دنیا و مادیات رستن از خود هایی که مرا احاطه کرده اند ؛ خودبینی ها ، خودپرستی ها خود شیفتگی ها وهزاران خود هایی که نمی گذارند به تو برسم پاي قلبم را در زنجیر می کنند پس می شتابم تا برهم از آ ن ها وبرسم به یکی که آن تویی این است رستگاري میشنوم ” حی علی خیرالعمل ، حی علی خیرالعمل ” احساس می کنم و باورم این است که شتاب هایی را که فرمانم می دهی شتاب هاي لذت بخشی است و این بار شتاب برای بهترین کارها آری می دانم به این کار که مرا خواندي بالاتر از هر کاریست که در دنیا دارم و انجام می دهم بهترین کاریست که نه برای جسمم بلکه می توانم براي ساختن روح و جانم انجام دهم کاري پر از خیر معنوي پر از زیبایی اخروي آه چه احساس خجسته ایست ” الله اکبر ، الله اکبر ” و بار دیگر باوری دوباره که تو بار دیگر آن کلام زیبا راشنیدم باعظمتی ، بزرگی ، بزرگتر از پندارهاي ما وچه ستودنی است این بزرگی ات