06-25-2018, 02:05 PM
صهیونیسم و کمیته عالی سینما
پس از اکران فیلم فهرست شیندلر ساخته استیون اسپیلبرگ در سال 1994 که سر و صدای زیادی در عرصه سینمای جهان به راه انداخت، اندیشه‌ای پلید، به مخیله توطئه‌گر و هزارتوی رهبران رژیم غاصب راه یافت. این اندیشه، تشکیل کمیته عالی سینما با حضور رهبران صهیونیسم و رژیم صهیونیستی به منظور تهیه فیلم‌های تبلیغاتی در جهت خدمت به آرمان‌های یهود، صهیونیسم و رژیم صهیونیستی بود.
کمیته فوق که ریاست آن را عزر وایزمن (1) رئیس جمهور سابق رژیم اشغالگر قدس بر عهده داشت، مرکب بود از؛ نخست وزیر وقت، شالومیت آلونی (2) وزیر ارتباطات، دیوید سلطان (3) سفیر سابق رژیم صهیونیستی در مصر، الیاهو بن الیسار (4) نماینده موساد، نمایندگان شرکت‌های کانن و ای. تی. وی و استیون اسپیلبرگ (5) کارگردان نام آشنا و بلندآوازه سینمای جهان که مدت‌هاست به جرگه خدمتگزاران صهیونیسم پیوسته است. این کمیته در ابتدا دو وظیفه کاملاً مشخص بر عهده داشت. نخست، برنامه‌ریزی در جهت تولید فیلم‌های سینمایی به نفع صهیونیسم و دوم، جذب و به خدمت گرفتن ستارگان بزرگ سنیمای جهان. اما پس از اندک زمانی، مسئولیتی غیرانسانی و ضداخلاقی بر عهده کمیته گذاشته شد و کمیته موظف شد تمام فیلم‌های مطرح عربی و اسلامی و فیلم‌های سایر نقاط جهان را که در مورد مسائلی چون اشغال جنوب لبنان، جولان و فلسطین و در حمایت از اعراب ساخته شده است، به هر وسیله ممکن از جشنواره‌های فیلم در سراسر جهان دور سازد.
Ezer Weizman
این توطئه شامل حال بازیگران و ستارگان سرشناس جهان نیز می‌شد؛ کسانی چون: آلن دلون و ژان‌پل بلموند فرانسوی، سوفیا لورن (6) ایتالیایی، اِما تامسون انگلیسی و کوین کاستنر آمریکایی (که بارها علیه یهود و صهیونیسم سخن گفته بود) از جمله این افراد بودند. تمامی این افراد، از به اصطلاح «بهشت یهود» طرد شدند و همراه با ستاره زن فرانسوی ایزابل آجانی در لیست سیاه صهیونیسم بین‌الملل و صد البته موساد و سیا قرار گرفتند.
اما گویا توطئه‌ها و دسیسه‌چینی‌های این کمیته پایانی نداشت، چرا که پس از مدتی کمیته مذکور با استفاده از شیوه‌های غیرانسانی و به دور از شرافت اخلاقی، مانع از خرید شرکت پارامونت از سوی چند شرکت ژاپنی شد و با تبانی با بانک یهودی الاصل «سیتی بانک» که به یهودی‌ها وام‌های کلان پرداخت می‌کرد، سهام پارامونت را به راحتی آب خوردن، خریداری کرد. کمیته مذکور همزمان در یکی از نشست‌های خود که در ژانویه سال 1995 در تل‌آویو برگزار شد، طرح خرید چندین استودیوی بزرگ ایتالیایی را به تصویب رساند.
جالب اینجاست که دلال این قرارداد شرکت هلندی «ای. تی. وی» بود که برای عقد قرارداد، بیشتر از یهودی‌ها از خود عجله نشان می‌داد و به این ترتیب برگ سیاه دیگری از کتاب قطور سلطه صهیونیسم بر سینمای جهان ورق خورد.
صهیونیست‌ها پس از این دوره که به واقع دوره تثبیت سلطه یهود بر هنر هفتم به شمار می‌رود، به حمله‌ای وحشیانه علیه سینما و سینماگران عربی، اسلامی و سایر سینماگران آزادی‌خواه و حق طلب جهان دست زدند.
آنان ابتدا به کمک شرکت کانن که مسئول برپایی جشن‌های هفتادمین سال تولد صنعت سینما بود، سینمای جهان عرب به ویژه مصر را از این همایش عظیم فرهنگی دور کردند و به اصطلاح، آنان را راه ندادند. صهیونیست‌ها در اقدامی دیگر، با بی‌رحمی تمام، جایزه بهترین بازیگر زن در جشنواره کن را از قهرمان فیلم «ملکه مارگو» یعنی ایزابل آجانی (7) بازیگر الجزایری‌الاصل فرانسه گرفتند و آن را به «ورنالیزی» بازیگر دوم فیلم اعطا کردند.
Isabelle Adjani
این در حالی است که بنابر قانون جشنواره‌ها، اعطای جایزه بهترین بازیگر زن، به بازیگر دوم برخلاف ضوابط است، ولی با توافق پنهان کلینت ایستوود، ریس جشنواره، که به تازگی به خدمت یهودیان در آمده بود و کاترین دنو فرانسوی، «آجانی» تنها به دلیل آن‌که حاضر نشد از اصلیت عربی و اسلامی خود صرف نظر کند، از عنوان بهترین بازیگر زن محروم شد و در کمال ناباوری منتقدان، جایزه اول به وی تعلق نگرفت.
البته با توجه به علاقه وافر صهیونیست‌ها به ترور شخصیتی و روحی افراد، این امر چیز چندان عجیبی به نظر نمی‌رسد و می‌توان آن را شیوه مرسوم یهودیان برای ترور شخصیتی سینماگران دانست که از اعراب و مسلمانان دفاع می‌کنند.
آجانی پس از آن که جایزه و مقام اول را از دست داد، در گفتگو با «احمد صالح» یکی از روزنامه‌نگاران مقیم پاریس گفت: «یهودی‌ها مرا مورد حمله قرار می‌دهند. چون من بر عرب بودن خودم اصرار دارم. پدرم یک الجزایری مسلمان به نام «محمد آجانی» بود و نام واقعی من «یاسمین» است. حتی من برای فرزندم نام «سعید» را انتخاب کرده‌ام. من پدرم را دوست دارم. زیرا او فردی بسیار مهربان و دلسوز بود. در حالی که مادر فرانسوی‌ام بسیار بی‌عاطفه و قسی‌القلب بود و همیشه پدرم را با حالتی تمسخر‌آمیز «یاخویا» صدا می‌کرد. این اصطلاحی است که فرانسوی‌ها برای مسخره کردن و تحقیر مهاجران عرب به کار می‌برند.» آجانی ادامه می‌دهد: «آنان از همه طرف به من حمله می‌کنند و شایعه کرده‌اند که من ایدز دارم!» (8)
پی‌نوشت‌ها:
1. عزر وایزمن: وی در سال 1924 در تل‌آویو به دنیا آمد. او برادر زاده «حییم وایزمن» است. در سال 1946 در انگلستان به تحصیل علوم هوانوردی پرداخت و در سال 1951 به مدرسه ستاد فرماندهی نیروی هوایی انگلستان پیوست. در سال‌های 1946 تا 1948 عضو «ایتسل» (سازمان نظامی ملی یهود) بود و در جنگ 1948 در نیروی هوایی «هاگانا» مشغول به کار شد. وایزمن نخستین فرمانده اسکادران در نیروی هوایی رژیم صهیونیستی بود و طی سال‌های 1950 تا 1966 رئیس این نیرو شد. در سال‌های 1953 تا 1956 فرمانده واحد هواپیماهای جنگی و از سال 1956 تا سال 1958 ریاست ستاد نیروی هوایی را بر عهده گرفت. وی به مدت 8 سال فرمانده نیروی هوایی بود و پس از آن در سال‌های 1966 تا 1969 ریاست بخش عملیات ارتش و جانشینی رئیس ستاد را بر عهده گرفت تا این که در این سال از ارتش کنار رفت. وایزمن در همین سال وزارت راه و ترابری دولت «لوی اشکول» و در سال‌های 1971 تا 1972 ریاست کمیته اجرایی حزب «حیروت» و در سال 1977 رهبری مبارزات انتخاباتی «لیکود» را در دست گرفت. وی عملیات «لیطانی» را در سال 1978 علیه لبنان سازماندهی کرد. اما در سال 1980، پس از اختلاف با «بگین» استعفا داد و از «لیکود» طرد شد. در سال 1983 جنبش «یاهاد» را که دارای برنامه‌های سیاسی کبوتری (مسالمت‌آمیز) بود، تأسیس کرد. سپس در سال 1984 به «معراخ» پیوست و وزیر مشاور دولت «پرز» شد. مدتی بعد به سمت وزیر علوم در دولت وحدت ملی طی سال‌های 1988 تا 1990 منصوب گردید و سرانجام در سال 1993 رئیس جمهور رژیم صهیونیستی شد که تا سال 2001 ادامه یافت (ده فرمان جنبش صهیونیسم صفحه 77).
2. خانم شولامیت آلونی: نماینده و وزیر چپگرای صهیونیست، متولد سال 1929 در تل‌آویو. از دانش سرای عالی و دانشکده حقوق دانشگاه عبری (بیت‌المقدس) فارغ‌التحصیل گردید. فعالیت کاری خود را در رادیو اسرائیل از تهیه و تنظیم برنامه‌های رادیویی که به بررسی مسائل حقوقی عدالت اجتماعی، و حقوق مدنی می‌پرداخت، شروع کرد. وی در سال 1959 به حزب چپگرای «ماپای» پیوست و در سال 1965 با عنوان نماینده مجلس انتخاب شد. به دلیل بروز تنش در روابطش با خانم «گلدامایر» که از شاخص‌ترین رهبران حزب «ماپای» بود، اسمش در فهرست نامزدی مورد نظر حزب برای انتخابات سال 1969 مجلس قرار نگرفت و نیز در سال 1973 به وی اجازه شرکت در انتخابات عمومی، از طریق فهرست حزب «کارگر» داده نشد. لذا حزب مذکور را ترک کرد و خود حزب مستقلی به نام «جنبش حقوق مدنی»، تأسیس کرد. وی توانست از طریق فهرست نامزدهای حزب جدیدش به همراه دو نماینده دیگر وارد مجلس شود. در ژوئن 1974 در دولت اول «اسحاق رابین» به عنوان وزیر مشاور شرکت کرد. اما در نوامبر همان سال از هیأت دولت استعفا داد. سپس علی‌رغم ابراز مخالفت اعضای شورای حزب «جنبش حقوق مدنی» در حکومت احزاب ملی – مذهبی به عنوان یک جناح تندرو مشارکت کرد. حزب «جنبش حقوق مدنی» در انتخابات سال 1977 فقط به یک کرسی برای «شولامیت آلونی» دست یافت. وی مبارزه انتخاباتی خویش را با فهرست جناح چپ «میرتس» که عضو جنبش حقوق مدنی می‌باشد، به همراه دیگر نیروهای چپ کم اهمیت شروع کرد و توانست با 8 نماینده دیگر به مجلس راه یابد. این امر منجر به ائتلاف با حزب «کارگر» به رهبری «رابین» در تشکیل دولت گردید. آلونی از جمله مهمترین سخنگویان جناح لیبرال و طرفدار صلح (که عضو آن است) به شمار می‌آید. وی رئیس حزب «میرتس»، نماینده مجلس و وزیر ارتباطات بود. آثار منتشر شده وی عبارتند از: «شهروند و کشورش»، «حقوق کودکان در اسرائیل»، «نظم و ترتیب» و «زنان به مثابه انسان». ضمناً وی نویسنده دائمی روزنامه «یدیعوت آهارانوت» می‌باشد. (رهبران اسرائیل، صفحه 52-53).
3. داود سلطان: سفیر رژیم صهونیستی در مصر، متولد سال 1937 در قاهره که در سال 1949 به همراه خانواده‌اش به اسرائیل مهاجرت کرد. از اوان جوانی در «موساد» مشغول فعالیت شد و قبل از امضاء پیمان صلح «کمپ دیوید»، برخی مأموریت‌های مهم را در مصر به انجام رساند. در جریان کشتار روستای فلسطینی‌نشین «صابحه» در سال 1955 مشارکت داشت و در سال 1973 مسئول بخش جاسوسی درباره ارتش مصر بود. (رهبران اسرائیل، صفحه 127)
4. الیاهو بن الیسار: متولد دوم اوت 1932 در «رادوم لهستان» که در سال 1942 به فلسطین مهاجرت کرد. در دانشگاه‌های پاریس و ژنو به تحصیل پرداخت ودر رشته فلسفه و تاریخ دکترا گرفت. وی رئیس کمیسیون امنیت و امور خارجه «کنست» و اولین سفیر رژیم اشغالگر قدس در مصر و عضو مجلس از جناح لیکود می‌باشد. متأهل و دارای یک فرزند است. ضمناً وی برای مدتی مدیر کل دفتر نخست‌وزیری بود. آثار وی عبارتند از: «منازعه اعراب و اسرائیل»، و «سیاست رایش سوم و یهودیان» (رهبران اسرائیل، صفحه 77-78).
5. استیون اسپیلبرگ: متولد «اوهایو» در آمریکا در سال 1947، در نوجوانی فیلم‌های کوتاه می‌سازد و با فیلم «دوئل» به سینما راه یافت. از جمله فیلم‌های او عبارتند از: آرواره‌ها» (1947)، «برخورد نزدیک از نوع سوم» (1977)، «ای تی» (1979)، «فهرست شیندلر» (1994)، «هوش مصنوعی» (2001).
6. سوفیا لورن: هنرپیشه ایتالیایی الاصل هالیوود و متولد 1934. لورن به نام اصلی «سوفیا ویلانی شیکولونه» یک مدل عکاسی بود که پس از برخورد با «کارلو پونتی» تهیه کننده ایتالیایی و تحت تأثیر راهنمایی او به حرفه بازیگری روی آورد.
این دو سرانجام در سال 1957 با یکدیگر ازدواج کردند. لورن نخستین فیلم مهم خود را در سال 1953 با نام «آیدا» بازی کرد و در سال 1957 به هالیوود رفت. او برای فیلم «دو زن» در سال 1961 برنده «اسکار» بهترین بازیگر زن شد. تعدادی از فیلم‌های مطرح او عبارتند از: «نان، عشق و…» (1955)، «شانس زن بودن» (1955)، «در ناپل شروع شد» (1960)، «ال سید» (1961)، «گوشه گیران آلتونا» (1962)، «مردی از لامانچا» (1972) «گذرگاه کاساندرا» (1967). جشنواره فیلم ونیز در سال 2002 سوفیالورن 67 ساله را به خاطر یک عمر کار هنری مورد تقدیر قرار داد.
7. ایزابل اجانی: اجانی در سال 1955 از پدری الجزایری و مادری فرانسوی در فرانسه متولد شده و از 12 سالگی در تئاتر مدرسه ایفای نقش کرد تا اینکه در سن 14 سالگی برای نخستین بار در یک فیلم ظاهر شد. مهمترین فیلم‌های او عبارتند از: «غرغروی کوچولو» (1969)، «مستاجر» (1967)، «ویولت و فرانسوا» (1977)، «شبح شب» (1978)، و «خواهران بروفته» (1979).
8. (اسرائیل تسرق الفن المصری) اسرائیل، هنر مصر را می‌رباید، محمد الغیطی، ص 134.
منبع: سعید طبیعت‌شناس ، صهیونیسم و سینما ، تهران: انتشارات قبله اول (جمعیت دفاع از ملت فلسطین).
پس از اکران فیلم فهرست شیندلر ساخته استیون اسپیلبرگ در سال 1994 که سر و صدای زیادی در عرصه سینمای جهان به راه انداخت، اندیشه‌ای پلید، به مخیله توطئه‌گر و هزارتوی رهبران رژیم غاصب راه یافت. این اندیشه، تشکیل کمیته عالی سینما با حضور رهبران صهیونیسم و رژیم صهیونیستی به منظور تهیه فیلم‌های تبلیغاتی در جهت خدمت به آرمان‌های یهود، صهیونیسم و رژیم صهیونیستی بود.
کمیته فوق که ریاست آن را عزر وایزمن (1) رئیس جمهور سابق رژیم اشغالگر قدس بر عهده داشت، مرکب بود از؛ نخست وزیر وقت، شالومیت آلونی (2) وزیر ارتباطات، دیوید سلطان (3) سفیر سابق رژیم صهیونیستی در مصر، الیاهو بن الیسار (4) نماینده موساد، نمایندگان شرکت‌های کانن و ای. تی. وی و استیون اسپیلبرگ (5) کارگردان نام آشنا و بلندآوازه سینمای جهان که مدت‌هاست به جرگه خدمتگزاران صهیونیسم پیوسته است. این کمیته در ابتدا دو وظیفه کاملاً مشخص بر عهده داشت. نخست، برنامه‌ریزی در جهت تولید فیلم‌های سینمایی به نفع صهیونیسم و دوم، جذب و به خدمت گرفتن ستارگان بزرگ سنیمای جهان. اما پس از اندک زمانی، مسئولیتی غیرانسانی و ضداخلاقی بر عهده کمیته گذاشته شد و کمیته موظف شد تمام فیلم‌های مطرح عربی و اسلامی و فیلم‌های سایر نقاط جهان را که در مورد مسائلی چون اشغال جنوب لبنان، جولان و فلسطین و در حمایت از اعراب ساخته شده است، به هر وسیله ممکن از جشنواره‌های فیلم در سراسر جهان دور سازد.
Ezer Weizman
این توطئه شامل حال بازیگران و ستارگان سرشناس جهان نیز می‌شد؛ کسانی چون: آلن دلون و ژان‌پل بلموند فرانسوی، سوفیا لورن (6) ایتالیایی، اِما تامسون انگلیسی و کوین کاستنر آمریکایی (که بارها علیه یهود و صهیونیسم سخن گفته بود) از جمله این افراد بودند. تمامی این افراد، از به اصطلاح «بهشت یهود» طرد شدند و همراه با ستاره زن فرانسوی ایزابل آجانی در لیست سیاه صهیونیسم بین‌الملل و صد البته موساد و سیا قرار گرفتند.
اما گویا توطئه‌ها و دسیسه‌چینی‌های این کمیته پایانی نداشت، چرا که پس از مدتی کمیته مذکور با استفاده از شیوه‌های غیرانسانی و به دور از شرافت اخلاقی، مانع از خرید شرکت پارامونت از سوی چند شرکت ژاپنی شد و با تبانی با بانک یهودی الاصل «سیتی بانک» که به یهودی‌ها وام‌های کلان پرداخت می‌کرد، سهام پارامونت را به راحتی آب خوردن، خریداری کرد. کمیته مذکور همزمان در یکی از نشست‌های خود که در ژانویه سال 1995 در تل‌آویو برگزار شد، طرح خرید چندین استودیوی بزرگ ایتالیایی را به تصویب رساند.
جالب اینجاست که دلال این قرارداد شرکت هلندی «ای. تی. وی» بود که برای عقد قرارداد، بیشتر از یهودی‌ها از خود عجله نشان می‌داد و به این ترتیب برگ سیاه دیگری از کتاب قطور سلطه صهیونیسم بر سینمای جهان ورق خورد.
صهیونیست‌ها پس از این دوره که به واقع دوره تثبیت سلطه یهود بر هنر هفتم به شمار می‌رود، به حمله‌ای وحشیانه علیه سینما و سینماگران عربی، اسلامی و سایر سینماگران آزادی‌خواه و حق طلب جهان دست زدند.
آنان ابتدا به کمک شرکت کانن که مسئول برپایی جشن‌های هفتادمین سال تولد صنعت سینما بود، سینمای جهان عرب به ویژه مصر را از این همایش عظیم فرهنگی دور کردند و به اصطلاح، آنان را راه ندادند. صهیونیست‌ها در اقدامی دیگر، با بی‌رحمی تمام، جایزه بهترین بازیگر زن در جشنواره کن را از قهرمان فیلم «ملکه مارگو» یعنی ایزابل آجانی (7) بازیگر الجزایری‌الاصل فرانسه گرفتند و آن را به «ورنالیزی» بازیگر دوم فیلم اعطا کردند.
Isabelle Adjani
این در حالی است که بنابر قانون جشنواره‌ها، اعطای جایزه بهترین بازیگر زن، به بازیگر دوم برخلاف ضوابط است، ولی با توافق پنهان کلینت ایستوود، ریس جشنواره، که به تازگی به خدمت یهودیان در آمده بود و کاترین دنو فرانسوی، «آجانی» تنها به دلیل آن‌که حاضر نشد از اصلیت عربی و اسلامی خود صرف نظر کند، از عنوان بهترین بازیگر زن محروم شد و در کمال ناباوری منتقدان، جایزه اول به وی تعلق نگرفت.
البته با توجه به علاقه وافر صهیونیست‌ها به ترور شخصیتی و روحی افراد، این امر چیز چندان عجیبی به نظر نمی‌رسد و می‌توان آن را شیوه مرسوم یهودیان برای ترور شخصیتی سینماگران دانست که از اعراب و مسلمانان دفاع می‌کنند.
آجانی پس از آن که جایزه و مقام اول را از دست داد، در گفتگو با «احمد صالح» یکی از روزنامه‌نگاران مقیم پاریس گفت: «یهودی‌ها مرا مورد حمله قرار می‌دهند. چون من بر عرب بودن خودم اصرار دارم. پدرم یک الجزایری مسلمان به نام «محمد آجانی» بود و نام واقعی من «یاسمین» است. حتی من برای فرزندم نام «سعید» را انتخاب کرده‌ام. من پدرم را دوست دارم. زیرا او فردی بسیار مهربان و دلسوز بود. در حالی که مادر فرانسوی‌ام بسیار بی‌عاطفه و قسی‌القلب بود و همیشه پدرم را با حالتی تمسخر‌آمیز «یاخویا» صدا می‌کرد. این اصطلاحی است که فرانسوی‌ها برای مسخره کردن و تحقیر مهاجران عرب به کار می‌برند.» آجانی ادامه می‌دهد: «آنان از همه طرف به من حمله می‌کنند و شایعه کرده‌اند که من ایدز دارم!» (8)
پی‌نوشت‌ها:
1. عزر وایزمن: وی در سال 1924 در تل‌آویو به دنیا آمد. او برادر زاده «حییم وایزمن» است. در سال 1946 در انگلستان به تحصیل علوم هوانوردی پرداخت و در سال 1951 به مدرسه ستاد فرماندهی نیروی هوایی انگلستان پیوست. در سال‌های 1946 تا 1948 عضو «ایتسل» (سازمان نظامی ملی یهود) بود و در جنگ 1948 در نیروی هوایی «هاگانا» مشغول به کار شد. وایزمن نخستین فرمانده اسکادران در نیروی هوایی رژیم صهیونیستی بود و طی سال‌های 1950 تا 1966 رئیس این نیرو شد. در سال‌های 1953 تا 1956 فرمانده واحد هواپیماهای جنگی و از سال 1956 تا سال 1958 ریاست ستاد نیروی هوایی را بر عهده گرفت. وی به مدت 8 سال فرمانده نیروی هوایی بود و پس از آن در سال‌های 1966 تا 1969 ریاست بخش عملیات ارتش و جانشینی رئیس ستاد را بر عهده گرفت تا این که در این سال از ارتش کنار رفت. وایزمن در همین سال وزارت راه و ترابری دولت «لوی اشکول» و در سال‌های 1971 تا 1972 ریاست کمیته اجرایی حزب «حیروت» و در سال 1977 رهبری مبارزات انتخاباتی «لیکود» را در دست گرفت. وی عملیات «لیطانی» را در سال 1978 علیه لبنان سازماندهی کرد. اما در سال 1980، پس از اختلاف با «بگین» استعفا داد و از «لیکود» طرد شد. در سال 1983 جنبش «یاهاد» را که دارای برنامه‌های سیاسی کبوتری (مسالمت‌آمیز) بود، تأسیس کرد. سپس در سال 1984 به «معراخ» پیوست و وزیر مشاور دولت «پرز» شد. مدتی بعد به سمت وزیر علوم در دولت وحدت ملی طی سال‌های 1988 تا 1990 منصوب گردید و سرانجام در سال 1993 رئیس جمهور رژیم صهیونیستی شد که تا سال 2001 ادامه یافت (ده فرمان جنبش صهیونیسم صفحه 77).
2. خانم شولامیت آلونی: نماینده و وزیر چپگرای صهیونیست، متولد سال 1929 در تل‌آویو. از دانش سرای عالی و دانشکده حقوق دانشگاه عبری (بیت‌المقدس) فارغ‌التحصیل گردید. فعالیت کاری خود را در رادیو اسرائیل از تهیه و تنظیم برنامه‌های رادیویی که به بررسی مسائل حقوقی عدالت اجتماعی، و حقوق مدنی می‌پرداخت، شروع کرد. وی در سال 1959 به حزب چپگرای «ماپای» پیوست و در سال 1965 با عنوان نماینده مجلس انتخاب شد. به دلیل بروز تنش در روابطش با خانم «گلدامایر» که از شاخص‌ترین رهبران حزب «ماپای» بود، اسمش در فهرست نامزدی مورد نظر حزب برای انتخابات سال 1969 مجلس قرار نگرفت و نیز در سال 1973 به وی اجازه شرکت در انتخابات عمومی، از طریق فهرست حزب «کارگر» داده نشد. لذا حزب مذکور را ترک کرد و خود حزب مستقلی به نام «جنبش حقوق مدنی»، تأسیس کرد. وی توانست از طریق فهرست نامزدهای حزب جدیدش به همراه دو نماینده دیگر وارد مجلس شود. در ژوئن 1974 در دولت اول «اسحاق رابین» به عنوان وزیر مشاور شرکت کرد. اما در نوامبر همان سال از هیأت دولت استعفا داد. سپس علی‌رغم ابراز مخالفت اعضای شورای حزب «جنبش حقوق مدنی» در حکومت احزاب ملی – مذهبی به عنوان یک جناح تندرو مشارکت کرد. حزب «جنبش حقوق مدنی» در انتخابات سال 1977 فقط به یک کرسی برای «شولامیت آلونی» دست یافت. وی مبارزه انتخاباتی خویش را با فهرست جناح چپ «میرتس» که عضو جنبش حقوق مدنی می‌باشد، به همراه دیگر نیروهای چپ کم اهمیت شروع کرد و توانست با 8 نماینده دیگر به مجلس راه یابد. این امر منجر به ائتلاف با حزب «کارگر» به رهبری «رابین» در تشکیل دولت گردید. آلونی از جمله مهمترین سخنگویان جناح لیبرال و طرفدار صلح (که عضو آن است) به شمار می‌آید. وی رئیس حزب «میرتس»، نماینده مجلس و وزیر ارتباطات بود. آثار منتشر شده وی عبارتند از: «شهروند و کشورش»، «حقوق کودکان در اسرائیل»، «نظم و ترتیب» و «زنان به مثابه انسان». ضمناً وی نویسنده دائمی روزنامه «یدیعوت آهارانوت» می‌باشد. (رهبران اسرائیل، صفحه 52-53).
3. داود سلطان: سفیر رژیم صهونیستی در مصر، متولد سال 1937 در قاهره که در سال 1949 به همراه خانواده‌اش به اسرائیل مهاجرت کرد. از اوان جوانی در «موساد» مشغول فعالیت شد و قبل از امضاء پیمان صلح «کمپ دیوید»، برخی مأموریت‌های مهم را در مصر به انجام رساند. در جریان کشتار روستای فلسطینی‌نشین «صابحه» در سال 1955 مشارکت داشت و در سال 1973 مسئول بخش جاسوسی درباره ارتش مصر بود. (رهبران اسرائیل، صفحه 127)
4. الیاهو بن الیسار: متولد دوم اوت 1932 در «رادوم لهستان» که در سال 1942 به فلسطین مهاجرت کرد. در دانشگاه‌های پاریس و ژنو به تحصیل پرداخت ودر رشته فلسفه و تاریخ دکترا گرفت. وی رئیس کمیسیون امنیت و امور خارجه «کنست» و اولین سفیر رژیم اشغالگر قدس در مصر و عضو مجلس از جناح لیکود می‌باشد. متأهل و دارای یک فرزند است. ضمناً وی برای مدتی مدیر کل دفتر نخست‌وزیری بود. آثار وی عبارتند از: «منازعه اعراب و اسرائیل»، و «سیاست رایش سوم و یهودیان» (رهبران اسرائیل، صفحه 77-78).
5. استیون اسپیلبرگ: متولد «اوهایو» در آمریکا در سال 1947، در نوجوانی فیلم‌های کوتاه می‌سازد و با فیلم «دوئل» به سینما راه یافت. از جمله فیلم‌های او عبارتند از: آرواره‌ها» (1947)، «برخورد نزدیک از نوع سوم» (1977)، «ای تی» (1979)، «فهرست شیندلر» (1994)، «هوش مصنوعی» (2001).
6. سوفیا لورن: هنرپیشه ایتالیایی الاصل هالیوود و متولد 1934. لورن به نام اصلی «سوفیا ویلانی شیکولونه» یک مدل عکاسی بود که پس از برخورد با «کارلو پونتی» تهیه کننده ایتالیایی و تحت تأثیر راهنمایی او به حرفه بازیگری روی آورد.
این دو سرانجام در سال 1957 با یکدیگر ازدواج کردند. لورن نخستین فیلم مهم خود را در سال 1953 با نام «آیدا» بازی کرد و در سال 1957 به هالیوود رفت. او برای فیلم «دو زن» در سال 1961 برنده «اسکار» بهترین بازیگر زن شد. تعدادی از فیلم‌های مطرح او عبارتند از: «نان، عشق و…» (1955)، «شانس زن بودن» (1955)، «در ناپل شروع شد» (1960)، «ال سید» (1961)، «گوشه گیران آلتونا» (1962)، «مردی از لامانچا» (1972) «گذرگاه کاساندرا» (1967). جشنواره فیلم ونیز در سال 2002 سوفیالورن 67 ساله را به خاطر یک عمر کار هنری مورد تقدیر قرار داد.
7. ایزابل اجانی: اجانی در سال 1955 از پدری الجزایری و مادری فرانسوی در فرانسه متولد شده و از 12 سالگی در تئاتر مدرسه ایفای نقش کرد تا اینکه در سن 14 سالگی برای نخستین بار در یک فیلم ظاهر شد. مهمترین فیلم‌های او عبارتند از: «غرغروی کوچولو» (1969)، «مستاجر» (1967)، «ویولت و فرانسوا» (1977)، «شبح شب» (1978)، و «خواهران بروفته» (1979).
8. (اسرائیل تسرق الفن المصری) اسرائیل، هنر مصر را می‌رباید، محمد الغیطی، ص 134.
منبع: سعید طبیعت‌شناس ، صهیونیسم و سینما ، تهران: انتشارات قبله اول (جمعیت دفاع از ملت فلسطین).