10-04-2015, 09:36 PM
یک نشریه آمریکایی معتقد است که ایالات متحده و متحدانش باید برای گشودن پنجره صلح افغانستان تلاش کنند چرا که گفت‌وگوهای صلح هنوز از دست نرفته است.
به گزارش اشراف، نشریه فارن‌افرز در یادداشتی به کارتر مالکازیان به بررسی فرآیند صلح در افغانستان پرداخته و نوشت: ۷ ماه نخست سال ۲۰۱۵ شاهد پیشرفت بی‌سابقه‌ای در زمینه صلح در افغانستان بودیم و سلسله نشست‌های غیر رسمی میان طالبان و حکومت افغانستان، با یک نشست رسمی در پاکستان در هفتم جولای به اوج خود رسید. قرار بود نشست بعدی در تاریخ ۳۱ جولای برگزار شود که خبر مرگ «ملاعمر» رهبر طالبان در ۲۹ این ماه مذاکرات را به تعویق انداخت. ملا اختر محمد منصور جانشین ملا عمر، به طور کامل مذاکرات صلح با کابل را رد کرد و بار دیگر دستور جهاد علیه آمریکا و افغانستان را صادر کرد. تقریباً یک هفته پس از آن، طی ۴ روز، ۳ انفجار پی در پی کابل را لرزاند و ۴۰۰ کشته و زخمی بر جا گذاشت. طالبان مسئولیت این حملات را برعهده گرفت اما پرسش اصلی این است که آیا روزنه گفت‌وگوهای صلح بسته شده است؟
•جنگ قدرت در گروه طالبان و تقلای منصور برای حفظ موقعیت•
طالبان در یک جنگ قدرت فرو رفته است. منصور تلاش دارد موقعیت خود را در برابر رقیبانی چون «عبدالقیوم ذاکر» و «یعقوب» پسر ملا عمر که حق حاکمیت وی را زیر سوال می‌برد، حفظ کند. حضور داعش که تهدیدی برای طالبان است، رهبر جدید را بیشتر تحت فشار قرار می‌دهد تا خودش را از طریق جنگ ثابت کند. به همین دلیل احتمالاً رهبر جدید طالبان، گفت‌وگوهای صلح را حداقل در کوتاه مدت رد خواهد کرد.
حدود ۶ ماه تا یک سال بعد اوضاع تغییر خواهد کرد. شکست‌ها در میدان نبرد، انعطاف پذیری حکومت وحدت ملی و فشار از طرف چین و پاکستان، طالبان را دوباره به میز مذاکره خواهد کشاند. این که آیا رهبر جدید در طولانی‌مدت به دنبال صلح خواهد بود، تا حدودی به احساس واقعی وی نسبت به گفت‌وگوها وابسته است.
گزارش‌های اخیر رسانه‌ها نشان می‌دهد که منصور به فشار پاکستان با هدف فرستادن نمایندگانش برای ملاقات با مقام‌های افغانستان و جعل یک پیام رسمی از طرف ملا عمری که مدت‌ها پیش مرده در خصوص تایید مذاکرات صلح، گردن نهاده است. از سوی دیگر، هم‌پیمانان وی دوست دارند منصور را به عنوان فردی با شخصیتی تندرو ببینند. وی پیش از این به آن‌ها گفته بود که انتظار داشت جنگ سال‌ها ادامه یابد.
•غنی از صلح ناامید شده است•
غنی به محض تصدی مقام ریاست جمهوری تلاش کرد تا پاکستان را متقاعد کند یک افغانستان آرام، تهدیدی علیه منافع این کشور نیست. رئیس جمهور افغانستان که به خاطر در پیش گرفتن سیاست مصالحه با پاکستان از سوی منتقدان داخلی تحت فشار زیادی قرار دارد، اکنون نسبت به نقش اسلام‌آباد در مذاکرات صلح ناامید شده است. وی اخیراً به دنبال بمب‌گذاری در کابل طی اظهاراتی به انتقاد از پاکستان پرداخت و گفت: اسلام‌آباد به شبه نظامیان اجازه می‌دهد تا از خاک خود غیرنظامیان افغانستان را بکشند.
در مقابل، «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان و «راحیل شریف» رئیس ستاد ارتش این کشور بر طالبان فشار آوردند تا با مقامات افغانستان ملاقات کنند. پکن نیز با داشتن روابط نزدیک با اسلام‌آباد، نقش فعال و مفیدی در تسهیل گفت‌وگوها ایفا کرد و می‌تواند با اعمال فشار بر پاکستان برای آوردن دوباره طالبان به میز مذاکره کمک کند.
•نقش واشنگتن در مذاکرات صلح•
جلوگیری از پیشروی‌های طالبان در میدان جنگ باید اولویت اصلی باشد. ایالات متحده باید حملات هوایی خود را تشدید کند و به حکومت افغانستان مشاوره دهد تا عملیات نظامی‌اش را تشدید کند. واشنگتن همچنین باید از روابط احیا شده افغانستان و پاکستان محافظت کند و جامعه جهانی باید این همکاری را تشویق کند. آن‌ها باید به غنی کمک کنند به سیاست مصالحه با اسلام‌آباد ادامه بدهد و باید با مقامات پاکستانی کار کنند تا اطمینان حاصل شود که آوردن طالبان در میز مذاکره یک اولویت باقی می‌ماند و در جایی که ضرورت باشد از کمک‌های ایالات متحده به عنوان اهرم فشار استفاده کند.
ایالات متحده باید در این زمینه با چین نیز کار کند. نشست‌های منظم چندین جانبه میان ایالات متحده، حکومت افغانستان، پاکستان و چین می‌تواند به حفظ تمرکز روی مسئله صلح کمک کند. آمریکا و حکومت افغانستان برای زنده نگهداشتن روابط خود با طالبان باید به گفت‌وگوهای منظم غیررسمی با طالبان برگردند. مانند کنفرانس پگواش در ماه می ۲۰۱۵ یا نشست ماه ژوئن ۲۰۱۵ میان برخی زنان افغانستان و افراد وابسته به طالبان در «ناروی»پاکستان.
از دست دادن فرصت دیدارهای رو در رو و اعتمادسازی، برای هر دو طرف تبعات سنگینی را به همراه خواهد داشت. ایالات متحده و متحدانش باید برای گشودن پنجره صلح افغانستان تلاش کنند چرا که گفت‌وگوهای صلح هنوز از دست نرفته است.
منبع:فارس
پایان
به گزارش اشراف، نشریه فارن‌افرز در یادداشتی به کارتر مالکازیان به بررسی فرآیند صلح در افغانستان پرداخته و نوشت: ۷ ماه نخست سال ۲۰۱۵ شاهد پیشرفت بی‌سابقه‌ای در زمینه صلح در افغانستان بودیم و سلسله نشست‌های غیر رسمی میان طالبان و حکومت افغانستان، با یک نشست رسمی در پاکستان در هفتم جولای به اوج خود رسید. قرار بود نشست بعدی در تاریخ ۳۱ جولای برگزار شود که خبر مرگ «ملاعمر» رهبر طالبان در ۲۹ این ماه مذاکرات را به تعویق انداخت. ملا اختر محمد منصور جانشین ملا عمر، به طور کامل مذاکرات صلح با کابل را رد کرد و بار دیگر دستور جهاد علیه آمریکا و افغانستان را صادر کرد. تقریباً یک هفته پس از آن، طی ۴ روز، ۳ انفجار پی در پی کابل را لرزاند و ۴۰۰ کشته و زخمی بر جا گذاشت. طالبان مسئولیت این حملات را برعهده گرفت اما پرسش اصلی این است که آیا روزنه گفت‌وگوهای صلح بسته شده است؟
•جنگ قدرت در گروه طالبان و تقلای منصور برای حفظ موقعیت•
طالبان در یک جنگ قدرت فرو رفته است. منصور تلاش دارد موقعیت خود را در برابر رقیبانی چون «عبدالقیوم ذاکر» و «یعقوب» پسر ملا عمر که حق حاکمیت وی را زیر سوال می‌برد، حفظ کند. حضور داعش که تهدیدی برای طالبان است، رهبر جدید را بیشتر تحت فشار قرار می‌دهد تا خودش را از طریق جنگ ثابت کند. به همین دلیل احتمالاً رهبر جدید طالبان، گفت‌وگوهای صلح را حداقل در کوتاه مدت رد خواهد کرد.
حدود ۶ ماه تا یک سال بعد اوضاع تغییر خواهد کرد. شکست‌ها در میدان نبرد، انعطاف پذیری حکومت وحدت ملی و فشار از طرف چین و پاکستان، طالبان را دوباره به میز مذاکره خواهد کشاند. این که آیا رهبر جدید در طولانی‌مدت به دنبال صلح خواهد بود، تا حدودی به احساس واقعی وی نسبت به گفت‌وگوها وابسته است.
گزارش‌های اخیر رسانه‌ها نشان می‌دهد که منصور به فشار پاکستان با هدف فرستادن نمایندگانش برای ملاقات با مقام‌های افغانستان و جعل یک پیام رسمی از طرف ملا عمری که مدت‌ها پیش مرده در خصوص تایید مذاکرات صلح، گردن نهاده است. از سوی دیگر، هم‌پیمانان وی دوست دارند منصور را به عنوان فردی با شخصیتی تندرو ببینند. وی پیش از این به آن‌ها گفته بود که انتظار داشت جنگ سال‌ها ادامه یابد.
•غنی از صلح ناامید شده است•
غنی به محض تصدی مقام ریاست جمهوری تلاش کرد تا پاکستان را متقاعد کند یک افغانستان آرام، تهدیدی علیه منافع این کشور نیست. رئیس جمهور افغانستان که به خاطر در پیش گرفتن سیاست مصالحه با پاکستان از سوی منتقدان داخلی تحت فشار زیادی قرار دارد، اکنون نسبت به نقش اسلام‌آباد در مذاکرات صلح ناامید شده است. وی اخیراً به دنبال بمب‌گذاری در کابل طی اظهاراتی به انتقاد از پاکستان پرداخت و گفت: اسلام‌آباد به شبه نظامیان اجازه می‌دهد تا از خاک خود غیرنظامیان افغانستان را بکشند.
در مقابل، «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان و «راحیل شریف» رئیس ستاد ارتش این کشور بر طالبان فشار آوردند تا با مقامات افغانستان ملاقات کنند. پکن نیز با داشتن روابط نزدیک با اسلام‌آباد، نقش فعال و مفیدی در تسهیل گفت‌وگوها ایفا کرد و می‌تواند با اعمال فشار بر پاکستان برای آوردن دوباره طالبان به میز مذاکره کمک کند.
•نقش واشنگتن در مذاکرات صلح•
جلوگیری از پیشروی‌های طالبان در میدان جنگ باید اولویت اصلی باشد. ایالات متحده باید حملات هوایی خود را تشدید کند و به حکومت افغانستان مشاوره دهد تا عملیات نظامی‌اش را تشدید کند. واشنگتن همچنین باید از روابط احیا شده افغانستان و پاکستان محافظت کند و جامعه جهانی باید این همکاری را تشویق کند. آن‌ها باید به غنی کمک کنند به سیاست مصالحه با اسلام‌آباد ادامه بدهد و باید با مقامات پاکستانی کار کنند تا اطمینان حاصل شود که آوردن طالبان در میز مذاکره یک اولویت باقی می‌ماند و در جایی که ضرورت باشد از کمک‌های ایالات متحده به عنوان اهرم فشار استفاده کند.
ایالات متحده باید در این زمینه با چین نیز کار کند. نشست‌های منظم چندین جانبه میان ایالات متحده، حکومت افغانستان، پاکستان و چین می‌تواند به حفظ تمرکز روی مسئله صلح کمک کند. آمریکا و حکومت افغانستان برای زنده نگهداشتن روابط خود با طالبان باید به گفت‌وگوهای منظم غیررسمی با طالبان برگردند. مانند کنفرانس پگواش در ماه می ۲۰۱۵ یا نشست ماه ژوئن ۲۰۱۵ میان برخی زنان افغانستان و افراد وابسته به طالبان در «ناروی»پاکستان.
از دست دادن فرصت دیدارهای رو در رو و اعتمادسازی، برای هر دو طرف تبعات سنگینی را به همراه خواهد داشت. ایالات متحده و متحدانش باید برای گشودن پنجره صلح افغانستان تلاش کنند چرا که گفت‌وگوهای صلح هنوز از دست نرفته است.
منبع:فارس
پایان