بنام خدا

در این پرسش دو عنصر وجوددارد یکی مفهوم وحد جهان ودیگری مدیریت آن . در مورد مفهوم جهان قطعا آنچه بذهن آدمی میرسد مورد نظر است والا جهان هستی بی نهایت است وقابل گسترش وآنچه مد نظر بنده است کره خاکی ماست که بخشی از منظومه شمسی درکهکشان راه شیری است ولذا منظور از جهان همین محدوده زندگی ما انسانها در کره زمین است. واما در مورد مدیریت جهان قطعا گیتی بوسیله یک آفریدگار هوشمندانه مدیریت میگردد وخرد آدمی براین صحه میگذارد اما چگونه است؟ آن مدیریت؟

آنچه تجربه بشر درطول تاریخ خود دارد اینستکه خردمندان گیتی سرزمین خودرا مردمسالارانه وبراساس تقسیم کار مدیریت کرده ومیکنند وامور زندگی رادر سه بخش تقنین اجرا وقضائی تحت یک رهبری عالی میگذرانند . برهمین سیاق که تجربه بشری نشان میدهد آفریدگار هستی نیز آدمیان را بهمین گونه مدیریت میکند. امر قانونگزاری ویا بعبارت درستتر سیاستهای کلی نظام بشری را خود حضرت حقتعالی برعهده گرفته اند چه تنها خود اوست که ازرازهای آفرینش ونیازهای آفریدگان خود آگاه است ولذا مقنن ورهبرخود خداوند است که قانون اداره آدمیان را ازطریق وحی به پیامبران ابلاغ میکند ووسیله این ابلاغ فرشتگان وحی اند که عقل محض اند وخطا ناپذیر پس قوانین از منشا عقل کل بوسیله فرشتگان پاک درست بدست پیامبران میرسد . امور اجرائی کار برعهده پیامبران وجانشینان آنانند و قطعا آنان نیز باید معصوم وخطا ناپذیر باشند تا در اجرا مشکلی پیش نیاید . اما بخش سوم کار که مربوط به داوری در کار آدمیان است پس از گذر از دنیا وبرزخ سرانجام در رستاخیز این امر بوسیله فرشته رستاخیز بنام اسرافیل ویاران او صورت می پذیرد که چون آنان نیز عقل محض اند در داوری هرگز خطا نمیکنند و همچون امود دنیائی ما در دادگاه رستاخیز ممکن است پیامبران وامامان همچون گواهانی حضور پیدا کنند ودر نتیجه رای دادگاه نقش آفرین باشند . در نتیجه مدیریت پروردگار در مورد ما انسانها همچون اقدامات خردمندانه انسانهاست که مقنن خود خداوند است وامور اجرائی برعهده پیامبران وجانشینان آنان وداوری درنهایت برعهده فرشتگان رستاخیز است. با این تفاوت که در مدیریت الهی هرگز خطا واشتباه وجودندارد نه در بخش تقنین نه اجرا ونه داوری چون همه عوامل از معصومیت برخوردارند اما در مدیریت داخلی بشر برخود این خصوصیت وجود ندارد