بنام خدا

آنچه از فحوای تفاهم نامه وتفسیراتی که مسوولان درباره آن نموده اند حداقل دو امر مشخص است

یک:ایران صاحب انرژی هسته ای واقدامات خودرا تحت نظر آژانس دنبال خواهد نمود .

دو اینکه در طول زمانی مشخص همه تحریمها برچیده میشود .

واین هردو خواست ملت ایران ورهبری بوده است. اما اینکه آیا این تفاهم نامه کامل وجامع هست؟ جای سوال دارد والبته بنظر بنده خیر نه کامل است ونه جامع بنابراین قابل نقد است . منتها کسیکه درکنار گود است براحتی به کسیکه در میان گود است میگوید لنگش کن .در حالیکه اگر خود او درمیان گود بود شاید بدتر عمل میکرد بنابراین آنچه بدست آمده است محصول تلاش مسوولان منتخب ملت زیر نظارت رهبری بوده است واگر کم وکاستی وجوددارد دو علت عمده دارد یکی اینکه هم اینان که نقاد جدی تفاهم نامه هستند خود ازبانیان این مشکلات بوده اند .فراموش نکرده ایم که رئیس دولت وقت مصوبات سازمان ملل را کاغذ پاره تلقی می نمود اگر ایشان الان حضور میداشتند قطعا حاضر نبودند در مورد این کاغذ پاره ها مذاکره کنند .اگر چه کردند وثمری مشاهده نشد .دوم اینکه هر فرد یا جامعه ای دارای قدرت وتوانائی هائی هست و نمیتوان از دولتمردان ایران انتظار توان بیش از ظرفیت آنان بود کما اینکه دولت آمریکا نیز قادر بهر مانوری نبود وصهیونیستها وافراطیون آمریکائی سنگ اندازی میکردند بنابراین محصول بدست آمده در حداکثر توان دولت منتخب مردم زیر نظارت رهبری بود ولذا هرنقدی اگر چه درست باشد اما در عمل نا ممکن است .شاید روزی ملت ایران به آن درجه ازقدرت برسد تا درمنطقه وجهان حرف اول را بزند واین امر نیز تنها درسایه همدلی وهمزبانی ودر محیطی آزاد ومردمسالار قابل تحصیل است.

حال بیائیم مساله را ازجهت دیگری ببینیم اگر با دادن تعهداتی ایران موفق به این تفاهم نمیشد چه رخ میداد؟ وضعیت سابق برقرار میشد سازمان ملل اتحادیه اروپا آمریکا واقمارش درحال ستیز با ما بودند اینک چند برابر دشمنی خودرا نشان میدادند مساله یمن ماجرای تکریت درگیری با ترکیه وقوزی که درجده برای ما پیش آمد همگی ملت مارا تحت فشار قرار میداد سایه جنگ برسر این مدت مستولی بود تحریمها برقرار وبهترین فرصت برای صهیونیستها جهت ضربه زدن به نظام ما فراهم میشد آیا ملت یکپارچه پشت سر رهبری قرار میگرفت؟ پاسخ ان دشوار است وباید گفت چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟ شاید این رویداد بهترین نتیجه ممکن بوده است که الخیر فیماوقع