امام باقر(ع) در فرمایشی شیوه‌های رویارویی با بلاء، قضاء و نعمت را در وقت نزول آن ها برشمرده‌اند.
عقیق:روایت امام باقر را به نقل از کتاب الخصال منتشر می‌کند.

عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام يَقُولُ الْعَبْدُ بَيْنَ ثَلَاثَةٍ بَلَاءٍ وَ قَضَاءٍ وَ نِعْمَةٍ فَعَلَيْهِ فِي الْبَلَاءِ مِنَ اللَّهِ الصَّبْرُ فَرِيضَةً وَ عَلَيْهِ فِي الْقَضَاءِ مِنَ اللَّهِ التَّسْلِيمُ فَرِيضَةً وَ عَلَيْهِ فِي النِّعْمَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الشُّكْرُ فَرِيضَۀ.

ابى حمزه ثمالی گويد: از امام باقر (ع) شنیدم كه مي فرمود: بنده با سه چيز روبرو است؛ بلاء و قضاء و نعمت.

در بلاء الهى، صبر بر او لازم است و در قضاى الهى، تسليم بر او واجب است و در نعمتى كه از خداوند به او مي رسد، وظيفه ‏اش شكرگزارى است.

پی نوشت:
(الخصال، ج‏1، ص: 86)
منبع:حوزه