03-01-2016, 10:14 AM
هدف اهل بیت علیهم السلام این بود که مردم خدایی زندگی کنند
هدف اهل بیت(ع) و شوق رویت امام علی(ع):
امام علی ع مشتاق رویت چه کسانی بود ؟ هدف اهل بیت این بود که مردم خدایی زندگی کنند؛ خداوند چه میخواهد: نیک زندگی کردن ؛ درست زندگی کردن به مردمان و بندگان خدا کمک کردن؛ ,قتی نیک زندگی کنیم خود اهل بیت ع میبینند و حس میکنند؛ وقتی به بندگان خدا کمک کنیم و خدایی شویم حجت خداوند روی زمین خودش عاشق ما میشود: اویس بن عامر قَرَنی، از پارسایانِ نامدار
صدرِ اسلام، مُلَقب به «سیّدُ التابعین» و از اصحاب و حواریون حضرت علی علیه السلام بود. وی در قَرَن، از نواحی یمن دیده به جهان گشود و زمانی که خبر رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به او رسید، ایمان آورد. اویس به دلیل پرستاری از مادر پیر و ناتوانش، موفق به زیارت ظاهری پیامبر اسلام نشد، ولی پیامبر او را «نَفَسُ الرحمان» نامید و فرمود: «من از سوی یمن، بوی خدا می شنوم». او سرانجام در جنگ صفین، به یاری حضرت علی علیه السلام شتافت و در نبردی سخت با سپاهیان معاویه، به درجه والای شهادت نایل آمد. مادر اویس، پیرزنی ناتوان، بیمار و نابینا بود. اویس به حکم فطرت و هم چنین فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله به نیکی و مهربانی با والدین، مراقب مادر بود. هنگامی که شوق دیدار پیامبر نور و رحمت، سرتاسر وجودش را فراگرفته بود، بر خویش واجب دانست با اجازه مادر،برای دیدار پیامبر به مدینه سفر کند. مادر که کسی جز اویس نداشت و نیازمند پرستاری بود، گفت: اگر پیامبر در مدینه نبود، توقف نکن و زود بازگرد. اویس با شور و شوق دیدار
پیامبر به مدینه سفر کرد. وقتی به مدینه رسید، با خبر شد که پیامبر به سفر رفته است. او که می دانست پیامبر راضی نیست برای دیدارش به مادری بی احترامی شود، آخرین نگاه را به خانه گلی پیامبر دوخت و با سختی از شهر پیامبر خارج شد. هنگامی که پیامبر به مدینه بازگشت، به او عرض کردند: شتر چرانی از یمن به نام اویس به این جا آمد و به شما سلام رسانید و بازگشت.
پیامبر فرمود: «آری، این نور اویس است که در خانه ما هدیه گذاشته و خود رفته است»
امام علی ع هزار سال قبل مشتاق دیدار کسانی بودند که میدانستند زمین از حجت خالی نیست و درست زندگی میکنند: ابـى اسـحـاق گـویـد: جـمـعـى از مـوثـقـیـن اصـحـاب امـیـرالمـؤ مـنـیـن عـلیـه السـلام نـقـل کـردنـد که شنیدیم امیرالمؤ منین علیه السلام در یکى از خطبه هایش چنین مى فرمود: بار خدایا من میدانم که بساط علم و دانش برچیده نمیشود و مایه هایش از میان نمیرود (یعنى هـیچگاه روى زمین را کفر و ضلالت محض فرا نمیگیرد و همیشه کم و بیش آثارى از توحید و هدایت یافت میشود) و میدانم که تو روى زمینت را از حجتى بر خلق خالى نسازى که او یا آشـکار باشد و فرمانش نبرند (مانند امیرالمؤ منین و امام حسن علیه السلام در دوران خلافت خـود) و یـا تـرسـان و پـنـهـان (مـانـنـد امـام زمـان عـلیـه السـلام ) تـا حـجـت تـو بـاطـل نـگـردد (و مـردم بـر تـو حـجـت نـداشـتـه بـاشند) و دوستانت بعد از آنکه هدایتشان فـرمودى گمراه نشوند، ولى آنها کجایند و چقدر؟ ایشان از لحاظ شماره بسیار اندک و از لحـاظ ارزش نـزد خـداى ـ جـل ذکـره ـ بـسـیار بزرگند، ایشان پیرو پیشوایان دین و امامان رهبرند. همان امامانى که به آدابشان پرورش یافته و براه آنها رفته اند. اینجاست که علم و دانش ایشانرا بحقیقت ایمان آگاه ساخته و روحشان نداى پیشوایان دانش را لبـیـک
گـویـد و هـمـان احـادیـثـى کـه بـر دیـگـران مـشـکـل آیـد بـراى ایـشـان دلنـشـیـن بـاشد و بآنچه تکذیب کنندگان ، از آن وحشت دارند و مـتـجـاوزان سـربـاز مـیـزنـنـد انـس و الفت دارند. آنها پیرو دانشمندانند، براى اطاعت خداى تـبـارک و اولیـائش بـا اهـل دنـیا معاشرت کنند و نسبت بدین و براى ترس از دشمن خویش تـقیه را آئین خود سازند، روحهاى ایشان بمقام بالا مربوط است و دانشمندان و پیروانشان در زمان دولت باطل لال و خاموشند و همیشه بانتظار دولت حق نشسته اند، خدا هم با کلمات خـود (ائمـه یـا آیـات قـرآن و یـا تـقـدیـر خـود) حـق را ثـابـت کـنـد و باطل را از میان ببرد. هاى :
هاى ، خوشا بحالشان که در زمان صلح و آرامش بر دینشان شکیبائى ورزیدند، هان از اشـتـیـاق بـدیـدارشـان در زمـان ظـهـور دولتـشـان ، خدا ما و ایشان و پدران و همسران و فرزندان نیکوکارشان را در بهشت برین جمع خواهد کرد.
منبع : اصول کافی باب نادر در غیبت روایت شماره ی سه
متن عربی روایت :
عـَلِیُّ بـْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ
عَنْ أَبِى أُسَامَهَ عَنْ هِشَامٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یـَحـْیـَى عـَنْ
أَحـْمـَدَ بـْنِ مـُحـَمَّدٍ عـَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ
سَالِمٍ عَنْ أَبِى حَمْزَهَ عَنْ أَبِى إِسـْحـَاقَ قـَالَ حـَدَّثـَنـِى
الثِّقـَهُ مِنْ أَصْحَابِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع أَنَّهُمْ سَمِعُوا
أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع یـَقـُولُ فـِى خُطْبَهٍ لَهُ اللَّهُمَّ وَ
إِنِّى لَأَعْلَمُ أَنَّ الْعِلْمَ لَا یَأْرِزُ کُلُّهُ وَ لَا یَنْقَطِعُ
مَوَادُّهُ وَ أَنَّکَ لَا تـُخـْلِى أَرْضـَکَ مـِنْ حـُجَّهٍ لَکَ
عـَلَى خـَلْقـِکَ ظَاهِرٍ لَیْسَ بِالْمُطَاعِ أَوْ خَائِفٍ مَغْمُورٍ
کَیْلَا تـَبْطُلَ حُجَجُکَ وَ لَا یَضِلَّ أَوْلِیَاؤُکَ بَعْدَ إِذْ
هَدَیْتَهُمْ بَلْ أَیْنَ هُمْ وَ کَمْ أُولَئِکَ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ
الْأَعـْظـَمـُونَ عـِنـْدَ اللَّهِ جـَلَّ ذِکـْرُهُ قـَدْراً
الْمـُتَّبـِعـُونَ لِقـَادَهِ الدِّیـنِ الْأَئِمَّهِ الْهـَادِیـنَ
الَّذِیـنَ یـَتـَأَدَّبـُونَ بـِآدَابـِهِمْ وَ یَنْهَجُونَ نَهْجَهُمْ
فَعِنْدَ ذَلِکَ یَهْجُمُ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَى حَقِیقَهِ الْإِیمَانِ
فـَتـَسـْتـَجـِیـبُ أَرْوَاحُهُمْ لِقَادَهِ الْعِلْمِ وَ یَسْتَلِینُونَ
مِنْ حَدِیثِهِمْ مَا اسْتَوْعَرَ عَلَى غَیْرِهِمْ وَ یـَأْنـَسـُونَ
بـِمـَا اسـْتـَوْحـَشَ مـِنـْهُ الْمـُکـَذِّبـُونَ وَ أَبَاهُ
الْمُسْرِفُونَ أُولَئِکَ أَتْبَاعُ الْعُلَمَاءِ صَحِبُوا أَهْلَ
الدُّنْیَا بِطَاعَهِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ أَوْلِیَائِهِ وَ
دَانُوا بِالتَّقِیَّهِ عَنْ دِینِهِمْ وَ الْخـَوْفِ مـِنْ عـَدُوِّهِمْ
فَأَرْوَاحُهُمْ مُعَلَّقَهٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى فَعُلَمَاؤُهُمْ وَ
أَتْبَاعُهُمْ خُرْسٌ صُمْتٌ فِى دَوْلَهِ الْبَاطِلِ مُنْتَظِرُونَ
لِدَوْلَهِ الْحَقِّ وَ سَیُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَ
یَمْحَقُ الْبَاطِلَ هَا هَا طُوبَى لَهُمْ عَلَى صَبْرِهِمْ عَلَى
دِینِهِمْ فِى حَالِ هُدْنَتِهِمْ وَ یَا شَوْقَاهْ إِلَى رُؤْیَتِهِمْ فِى
حـَالِ ظـُهـُورِ دَوْلَتـِهـِمْ وَ سـَیـَجـْمـَعـُنَا اللَّهُ وَ
إِیَّاهُمْ فِى جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ
أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ
اصول کافى جلد ۲ صفحه ۱۳۰ روایه ۳
اللهم عجل لولیک الفرج
هدف اهل بیت(ع) و شوق رویت امام علی(ع):
امام علی ع مشتاق رویت چه کسانی بود ؟ هدف اهل بیت این بود که مردم خدایی زندگی کنند؛ خداوند چه میخواهد: نیک زندگی کردن ؛ درست زندگی کردن به مردمان و بندگان خدا کمک کردن؛ ,قتی نیک زندگی کنیم خود اهل بیت ع میبینند و حس میکنند؛ وقتی به بندگان خدا کمک کنیم و خدایی شویم حجت خداوند روی زمین خودش عاشق ما میشود: اویس بن عامر قَرَنی، از پارسایانِ نامدار
صدرِ اسلام، مُلَقب به «سیّدُ التابعین» و از اصحاب و حواریون حضرت علی علیه السلام بود. وی در قَرَن، از نواحی یمن دیده به جهان گشود و زمانی که خبر رسالت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به او رسید، ایمان آورد. اویس به دلیل پرستاری از مادر پیر و ناتوانش، موفق به زیارت ظاهری پیامبر اسلام نشد، ولی پیامبر او را «نَفَسُ الرحمان» نامید و فرمود: «من از سوی یمن، بوی خدا می شنوم». او سرانجام در جنگ صفین، به یاری حضرت علی علیه السلام شتافت و در نبردی سخت با سپاهیان معاویه، به درجه والای شهادت نایل آمد. مادر اویس، پیرزنی ناتوان، بیمار و نابینا بود. اویس به حکم فطرت و هم چنین فرمایش پیامبر صلی الله علیه و آله به نیکی و مهربانی با والدین، مراقب مادر بود. هنگامی که شوق دیدار پیامبر نور و رحمت، سرتاسر وجودش را فراگرفته بود، بر خویش واجب دانست با اجازه مادر،برای دیدار پیامبر به مدینه سفر کند. مادر که کسی جز اویس نداشت و نیازمند پرستاری بود، گفت: اگر پیامبر در مدینه نبود، توقف نکن و زود بازگرد. اویس با شور و شوق دیدار
پیامبر به مدینه سفر کرد. وقتی به مدینه رسید، با خبر شد که پیامبر به سفر رفته است. او که می دانست پیامبر راضی نیست برای دیدارش به مادری بی احترامی شود، آخرین نگاه را به خانه گلی پیامبر دوخت و با سختی از شهر پیامبر خارج شد. هنگامی که پیامبر به مدینه بازگشت، به او عرض کردند: شتر چرانی از یمن به نام اویس به این جا آمد و به شما سلام رسانید و بازگشت.
پیامبر فرمود: «آری، این نور اویس است که در خانه ما هدیه گذاشته و خود رفته است»
امام علی ع هزار سال قبل مشتاق دیدار کسانی بودند که میدانستند زمین از حجت خالی نیست و درست زندگی میکنند: ابـى اسـحـاق گـویـد: جـمـعـى از مـوثـقـیـن اصـحـاب امـیـرالمـؤ مـنـیـن عـلیـه السـلام نـقـل کـردنـد که شنیدیم امیرالمؤ منین علیه السلام در یکى از خطبه هایش چنین مى فرمود: بار خدایا من میدانم که بساط علم و دانش برچیده نمیشود و مایه هایش از میان نمیرود (یعنى هـیچگاه روى زمین را کفر و ضلالت محض فرا نمیگیرد و همیشه کم و بیش آثارى از توحید و هدایت یافت میشود) و میدانم که تو روى زمینت را از حجتى بر خلق خالى نسازى که او یا آشـکار باشد و فرمانش نبرند (مانند امیرالمؤ منین و امام حسن علیه السلام در دوران خلافت خـود) و یـا تـرسـان و پـنـهـان (مـانـنـد امـام زمـان عـلیـه السـلام ) تـا حـجـت تـو بـاطـل نـگـردد (و مـردم بـر تـو حـجـت نـداشـتـه بـاشند) و دوستانت بعد از آنکه هدایتشان فـرمودى گمراه نشوند، ولى آنها کجایند و چقدر؟ ایشان از لحاظ شماره بسیار اندک و از لحـاظ ارزش نـزد خـداى ـ جـل ذکـره ـ بـسـیار بزرگند، ایشان پیرو پیشوایان دین و امامان رهبرند. همان امامانى که به آدابشان پرورش یافته و براه آنها رفته اند. اینجاست که علم و دانش ایشانرا بحقیقت ایمان آگاه ساخته و روحشان نداى پیشوایان دانش را لبـیـک
گـویـد و هـمـان احـادیـثـى کـه بـر دیـگـران مـشـکـل آیـد بـراى ایـشـان دلنـشـیـن بـاشد و بآنچه تکذیب کنندگان ، از آن وحشت دارند و مـتـجـاوزان سـربـاز مـیـزنـنـد انـس و الفت دارند. آنها پیرو دانشمندانند، براى اطاعت خداى تـبـارک و اولیـائش بـا اهـل دنـیا معاشرت کنند و نسبت بدین و براى ترس از دشمن خویش تـقیه را آئین خود سازند، روحهاى ایشان بمقام بالا مربوط است و دانشمندان و پیروانشان در زمان دولت باطل لال و خاموشند و همیشه بانتظار دولت حق نشسته اند، خدا هم با کلمات خـود (ائمـه یـا آیـات قـرآن و یـا تـقـدیـر خـود) حـق را ثـابـت کـنـد و باطل را از میان ببرد. هاى :
هاى ، خوشا بحالشان که در زمان صلح و آرامش بر دینشان شکیبائى ورزیدند، هان از اشـتـیـاق بـدیـدارشـان در زمـان ظـهـور دولتـشـان ، خدا ما و ایشان و پدران و همسران و فرزندان نیکوکارشان را در بهشت برین جمع خواهد کرد.
منبع : اصول کافی باب نادر در غیبت روایت شماره ی سه
متن عربی روایت :
عـَلِیُّ بـْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ
عَنْ أَبِى أُسَامَهَ عَنْ هِشَامٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یـَحـْیـَى عـَنْ
أَحـْمـَدَ بـْنِ مـُحـَمَّدٍ عـَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ
سَالِمٍ عَنْ أَبِى حَمْزَهَ عَنْ أَبِى إِسـْحـَاقَ قـَالَ حـَدَّثـَنـِى
الثِّقـَهُ مِنْ أَصْحَابِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع أَنَّهُمْ سَمِعُوا
أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع یـَقـُولُ فـِى خُطْبَهٍ لَهُ اللَّهُمَّ وَ
إِنِّى لَأَعْلَمُ أَنَّ الْعِلْمَ لَا یَأْرِزُ کُلُّهُ وَ لَا یَنْقَطِعُ
مَوَادُّهُ وَ أَنَّکَ لَا تـُخـْلِى أَرْضـَکَ مـِنْ حـُجَّهٍ لَکَ
عـَلَى خـَلْقـِکَ ظَاهِرٍ لَیْسَ بِالْمُطَاعِ أَوْ خَائِفٍ مَغْمُورٍ
کَیْلَا تـَبْطُلَ حُجَجُکَ وَ لَا یَضِلَّ أَوْلِیَاؤُکَ بَعْدَ إِذْ
هَدَیْتَهُمْ بَلْ أَیْنَ هُمْ وَ کَمْ أُولَئِکَ الْأَقَلُّونَ عَدَداً وَ
الْأَعـْظـَمـُونَ عـِنـْدَ اللَّهِ جـَلَّ ذِکـْرُهُ قـَدْراً
الْمـُتَّبـِعـُونَ لِقـَادَهِ الدِّیـنِ الْأَئِمَّهِ الْهـَادِیـنَ
الَّذِیـنَ یـَتـَأَدَّبـُونَ بـِآدَابـِهِمْ وَ یَنْهَجُونَ نَهْجَهُمْ
فَعِنْدَ ذَلِکَ یَهْجُمُ بِهِمُ الْعِلْمُ عَلَى حَقِیقَهِ الْإِیمَانِ
فـَتـَسـْتـَجـِیـبُ أَرْوَاحُهُمْ لِقَادَهِ الْعِلْمِ وَ یَسْتَلِینُونَ
مِنْ حَدِیثِهِمْ مَا اسْتَوْعَرَ عَلَى غَیْرِهِمْ وَ یـَأْنـَسـُونَ
بـِمـَا اسـْتـَوْحـَشَ مـِنـْهُ الْمـُکـَذِّبـُونَ وَ أَبَاهُ
الْمُسْرِفُونَ أُولَئِکَ أَتْبَاعُ الْعُلَمَاءِ صَحِبُوا أَهْلَ
الدُّنْیَا بِطَاعَهِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ أَوْلِیَائِهِ وَ
دَانُوا بِالتَّقِیَّهِ عَنْ دِینِهِمْ وَ الْخـَوْفِ مـِنْ عـَدُوِّهِمْ
فَأَرْوَاحُهُمْ مُعَلَّقَهٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى فَعُلَمَاؤُهُمْ وَ
أَتْبَاعُهُمْ خُرْسٌ صُمْتٌ فِى دَوْلَهِ الْبَاطِلِ مُنْتَظِرُونَ
لِدَوْلَهِ الْحَقِّ وَ سَیُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَ
یَمْحَقُ الْبَاطِلَ هَا هَا طُوبَى لَهُمْ عَلَى صَبْرِهِمْ عَلَى
دِینِهِمْ فِى حَالِ هُدْنَتِهِمْ وَ یَا شَوْقَاهْ إِلَى رُؤْیَتِهِمْ فِى
حـَالِ ظـُهـُورِ دَوْلَتـِهـِمْ وَ سـَیـَجـْمـَعـُنَا اللَّهُ وَ
إِیَّاهُمْ فِى جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَ
أَزْوَاجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ
اصول کافى جلد ۲ صفحه ۱۳۰ روایه ۳
اللهم عجل لولیک الفرج