عاقبت کسی که حدیث پیامبر صلی الله علیه وآله را مسخره کرد!

ضمره بن معبد گفت :- شما آنچه شنیده اید بگویید!فرمود:- می دانید وقتی دشمن خدا را در تابوت می گذارند، و به گورستان می برند، چه می گوید؟- خیر!- به کسانی که او را می برند می گوید:آیا نمی شنوید؟ از دشمن خدا به شما شکایت دارم که مرا فریب داد و به این روز سیاه انداخت و نجاتم نداد. من شکایت دارم از دوستانی که با من دوستی کردند و مرا خوار نمودند و از اولادی که حمایتشان کردم ولی مرا ذلیل کردند و از خانه ای که ثروتم را در آبادی آن خرج کردم ولی سرانجام ، دیگران آنجا ساکن شدند. به من رحم کنید! این قدر عجله نکنید!ضمره گفت :- اگر بتواند به این خوبی صحبت کند ممکن است حتی حرکت کند و روی شانه حاملین بنشیند!امام علیه السلام فرمود:- خدایا! اگر ضمره سخنان پیغمبر صلی الله علیه وآله را مسخره می کند از او انتقام بگیر!ضمره چهل روز زنده بود و بعد فوت کرد. غلام وی که در کنار جنازه اش ‍ بود، پس از مراسم دفن محضر امام زین العابدین علیه السلام رسید و در کنار وی نشست . امام فرمود:- از کجا می آیی ؟عرض کرد:- از دفن ضمره . وقتی که خاک بر او ریختند صدایش را شنیدم که کاملا آن صدا را در زمان زندگی اش می شناختم . می گفت :- وای بر تو ضمره بن معبد! امروز هر دوستی که داشتی خوارت کرد و عاقبت رهسپار جهنم شدی که پناهگاه و خوابگاه ابدی توست .امام زین العابدین فرمود:- از خداوند عافیت مساءلت دارم ، زیرا سزای کسی که حدیث پیغمبر صلی الله علیه وآله را مسخره کند، همین است .